Namiqe gücle "Si say diii on uu daa ge ti rr"
Namiq yaxşı deyir. Adamlardan biri Sisaydinin yeni Zehranın ellerini açıb ordan çıxardır. Zehra xarabalıqdan çıxsada Efşan çıxmır. Anar hirsle Namiqe onu burdan çıxartmasını deyir ancaq Efşan tekidle qalır. Anar Efşana yaxınlaşır onun üzüne toxunur. Namiq bunu gören kimi Aganın yanına gelir ona yumruq vurur. Aga yere yıxılır. Namiq onu tepiklemeye başlayır. Anar Namiqe dayan deyir.
Anar. Namiq onu özüm mehv edecem!
Namiq dayanır. Anar yenede Efşana baxır eynideki penceyini soyunub Efşanın çiynine atır. Onu özüne teref çekir qucaqlayır bemberk sıxır özüne. Saçların qoxlayır. Gözünden yaşlar axır
-bagışla meni
Efşan bu sözü eşiden kimi Anarı iteleyir. Anara sert şille çekir.
Efşan. Toxunma mene sen alçaqsan.
(Namiqe teref çevrilir) Namiq xaiş meni burdan apar.
Anar heç ne anlamır. Key kimi Namiqe ve Efşana baxır. Namiq susurdu.
Efşan. Namiq seninleyem
Anar işareyle Namiqe onu aparmasını deyir.
Namiq. Efşanı xarabalıqdan çıxardır ve ardından qorxunc silah sesi.
Namiq qorxaraq Efşanı maşına mindirib özü ise qaçaraq xarabalıga daxil olur. Texmin etdiyi menzere Aganın başından vurulmuş cesedi ve elinde silah gözeri qanla dolan Anar.
Anar özünü toplayıb Namiqe baxır.
Anar. Alçaq geberdi
Namiq. He
Anar. Namiq Efşan hanı?
Namiq. Maşnda
Anar. Namiq o niye bele etdi?
Namiq. Nece?
Anar. Mene alçaqsan dedi ve şille çekdi
Namiq. Bilmirem qardaşım amma mence senle bir elaqesi yoxdu yaşadıqlarından yorulub agır günler ve stres. Mence derinliye getme
Anar. Belkede haqlısan.
Namiq. Gel da gedek bir azdan polisler gele biler
Anar. Yaxşı. Namiq
Namiq. Buyur qardaşım
Anar. Lale ve Salehi tap
Namiq. Onları Niye?
Anar. Xaiş dediyimi et sual verme. Sonra bileceksen her şeyi
Namiq. Yaxşı.
Anar ve Namiq xarabalıqdan çıxırlar. Anar bayırda Teeccüb dolu baxışlarla qarşılaşır. Atası Elmar ve Murad Ziyad Ramiq burda idi. Efşan Elmarı qucaqlayıb aglayırdı. Onlara yaxınlaşdı Anar.
Elmar Anarı gören zaman Efşanı

<< 1 ... 161 162 [163] 164 165 ... 173 >>