elbetteki buda balaca decelin xoşuna gelmirdi deye tez eliyle üzünü silir onu izleyen her kes bu menzereye gülerek baxır.
Artıq bütün gelen qonaqlar evin baxçasında yerin rahatlamışdı. Her kes gelmişdi bir Anardan başqa. Efşan etrafda gözleriyle onu axdarırdı ancaq ne faydaki Anar yox idi.
Nehayet o an.
Nermin ve Vasif iki inadkar el ele tutub baxcaya endiler.
Ag gelinlik buruqlarla yıgılmış saç sade makyaj ve inadkar Nermin. Qara kostyum ve bu kostyumda ezeleleri çıxan ve dahada yaraşıqlı inadkar Vasif.
Qonaqlar onları sevincle alqışladı.
Son qonaq ve Anar.
Elmar sevincle ogluna yaxınlaşdı oni qucaqladı. Anarda atasıyla görüşüb Vasif ve Nermine yaxınlaşdı hediyyesini teqdim edib onları tebrik etdi. Elbetteki bu Efşanın gözünden qaçmırdı. Anar Efşanın ona baxdıgını görür ve ona yaxınlaşmaga başlayır. Bu zaman bir uşaq ona deyerek yere yıxılır. Anar uşaga dogru eyilerek ona qalxmasında kömek edir.
Anar. Balac bir az ehtiyyatlı olde
Könül. Hm men bayaca deyyem
Anar. Bagışla şirin xanım size balaca dediyim üçün
Könül. Eybi yo amma biyde deysen pis oyacay
Anar. (Gülür) ne olacaq?
Könül. Seyni dişdiyicim
Anar. Hm decelsense balaca şirin. Da demeyecem adın nedir?
Könül. Könüy bes seynin
Anarı soyuq ter bürüyür. Aniden zamansız itirdiyi anası yadna düşür
Könül. Seynenem axııı
Anar. He. Şey .menim adım Anar.
Könül. Hm qeşenkdi
Anar. Seninde adın qeşenkdi şirin
Bu zaman Luyisa yaxınlaşır
Luyisa. Hardasan bayaqdan seni axdarıram
Könül. Buydayam anna
Luyisa. Gel gedek
Könül. Yaxşı sagoy
Anar Luyisanı gören zaman teeccüb içerisinde qalır.
Anar. Siz?
Luyisa. He men
Anar. Sizin burda ne işiniz varki?
Luyisa. Yoldaşmın qohumlarıdı
Anar. Yoldaşınız kim
Luyusa. Musa
Anar. Musa?
Yakop yaxınlaşır bu anda.
Yakop. He Anar men
Anar. Dayı?
Yakop. He
Anar. Sen ne yaxşı gelmisen
Yakop.geldimde
Yakop Anarı qucaqlayır. Anar dayısıyla bir az söhbet edir. Sonra yeniden gözleri Efşanı axdarır ancaq tapa bilmir.
Nuriye yaxınlaşır.
Nuriye. Otagına

<< 1 ... 167 168 [169] 170 171 ... 173 >>