xanım evdedi
Murad. Bes qalanları hanı?
Zübeyde. Nermin xanım Rena xanımla gelinlik seçmeye gedib Ramiq beyi ise Elmar bey zeng edib şirkete cagırdı
Murad. (Teeccüble) Emim Ramiqi şirkete çagırıb? Bilmirsen niye?
Zübeyde. Xeyir Murad bey bilmirem
Murad. Yaxşı bes anam hardadı
Zübeyde. Gülnare xanım öz otagındadı
Murad.he lap yaxşı (yuxarı qalxır anasının otagına daxil olaraq) menim canım anama ne olub bele heç otagında çıxmır
Muradın gelişinden diksinen Gülnare xanım elindeki qutunu yere salır
Gülnare. (Qorxaq casına) ne vaxt geldin?
Murad. İndi geldim ne olubki
Gülnare. İçeri girende qapını döymek lazım idi
Murad. Anlamadım. Meger men yadamki?
Gülnare. Her neyse
Murad. Ana ne olubki
Gülnare. (Nevazişle) heç ne oglum
Murad. (Gülnarenin elinden düşen qutuya baxaraq) bunlar nedi?
Gülnare. Heç oglum zinet eşyalarımdı
Murad. Onları neynirsenku.
Gülnare. (Özünü itirmeden) Renaya hediye etmek isdeyirem zinet eşyalaremdan birin bunun üçünde Renaya yaraşanl seçirem
Murad. (Teeccüble) axı zinet eşyasına oxşamır (Gülnare xanımın yanına yaxınlaşaraq yere eyilib yerdeki qutunu götürmek isdeyende teeccüblenir) niye bele edirsen?
Gülnare. -------
Murad. Ana seninleyem axı
Gülnare. Ne edim bacarmıram
Murad. Ana besdir daha axı seninle danışmışq bu barede
Gülnare. (Gözlerini yere dikir) bacarmıram anla meni
Murad. Anam gözel anam axı sene demişem Efşan öldü unut onu
Gülnare. (Teerreddüdle) Murad ölmedi Efşan yaşayır başa düşürsen meni?
Murad. Ana bu xeyalları unut!
Gülnare. Bu xeyal deyil! Efşan her deqiqe her saniye gözümün qarşısına gelir her defe onu görende meni öldüreceyi ile hedeleyir (aglayaraq) bu vicdan ezabı meni mehv edir
Murad. Ana bele etme. Bu hereketlerinle ancaq özüne zerer verirsen. Canım anam da her şey keçmiçde qaldı. Efşan yoxdu artıq . Efşan 8 il bundan önce öldü!
Gülnare. He Efşan öldü onu men öldürdüm öz ellerimle öz balamı mehv etdim (yere çöküb aglayır)
Her kesin gözünde hökmlü olan daş qelbli Gülnare xanımın artıq vicdan

<< 1 ... 68 69 [70] 71 72 ... 173 >>