güzgüye teref yaxınlaşır) özüne diqqetle bax sen belemiydin?
Efşan. Anlamıram seni
Uşaq. İller seni çix deyişdirib senn evvel uşaq olanda saf qorxaq Efşan idin amma indi İntiqam hissinin kölesi olan Efşansan. İntiqam öz uşaqlıgnıda unutdurub sene
Efşan. (Teeccüble) sen menim uşaqlıgımsan?
Uşaq. He
Efşan. Niye menim yanıma gelmisen axı menimle nece danışlrsan?
Uşaq. Bu iller ve intiqam sene Rebbimin möcüzelerinide unutdurub. Sen uşaq olanda bütün möcüzelere inanırdın amma indi?
Efşan. He inanırdım ebes yere. İnandıgım möcüzelerden heç biri heyatımda baş vermedi eksine uşaqlıgım işgencelerle vehşiliklerle keçib amma bütün olanlara regmen yenede uşaqken möcüzelere inanardım amma indi möcüzeni başqa bir qüvveden deyil özümden gözleyirem
Uşaq. Efşan unutma möcüzeleri sen deyil Allah yaradır sen sadece o möcüzeye şahid olursan
Efşan. (Tekidle) men heç bir möcüzeye şahid olmamışam
Uşaq. Bes Anar? O möcüze deyilmi? Senin heyatını mehv edenlerden ferqli olaraq Anar sene sahib çıxmadımı?
Efşan. Anar möcüze deyil
Uşaq. Sen uşaq olanda seni bu hetatda bütün pisliklerden qoruyacaq birini arzulamırdınmı?
Efşan. Men? Men? Bilmirem
Uşaq. Bu iller sene Allahın merhemetini bele unutdurub. Efşan yeniden uşaq qelbli qız olmaga calış intiqam hissini bog. O saf qelbini yeniden qaytar. Ömrünün son anlarında Allaha sıgın!
Efşan. Ömrümün sonu? Men ölecemki? (Etrafına göz gezdirir uşagı görmür) uşaq hara getdin?
Efşan telaşla yuxudan oyandı. Efşanın telaşını gören Anar ona yaxnlaşır.
Anar. Canım ne olub sene
Efşan. Men. Men bilmirem
Anar. Yaxşısan
Efşan. (Aglayaraq) yox yaxşı deyilem
Anar. Niye
Efşan. Bilmirem Anar xaiş edrem heç ne soruşma
Anar. Yaxşı. Canım bilirem yeri deyil amma artıq vaxtdır. Elmarın evine getmeliyik
Efşan. Men getmesem olnazki?
Anar. Yox canım sensiz olmaz unutma bura bir oyun üçün gelmişik oyunun inandırısı olması üçün buna mecburuq
Efşan. Yaxşı
Elmarın evi.
Xidmetçi. Hüsniye xanım Murad bey gelib
Hüsniye. Hardadıki
Xidmetçi.

<< 1 ... 81 82 [83] 84 85 ... 173 >>