xanima ureyindekileri dedikden sonra evden cixardi. mashina eyleshdikde
- -sehri bu son idi!bir daha bura dondu yoxdu! Bunu yadinda saxla! Onu tutdurmadigima shukr etsinler!
- Men yene evime donmushdum . bu sonuncu donushum idi. ancaq bu hele aci hekayemin sonu deyildi.
- Aldigim travmalarin tesirinden shiddetli bash agrilarindan eziyyet chekirdim. Bezen bashlayan agrilar saatlarca ,hetta gunlerce davam eder, goz bebeklerimi bele hereket etdirdikde impulslar ve pristuplar suretlenerdi. Meni nevrapatoloq muayine etmish ve mualice yazmishdi. Lakin dermanlarin tesiri altinda bele men bu agrilardan canimi qurtara bilmirdim. Yuxusuzluqdan eziyyet chediyimi artiq soylesmishem, indi ise gun erzinde cemi bir iki saat yatar, qalan saalrada gozumu tavana zilleyib uzanardim. O qeder qorxaq ve kovrek olmushdum ki, yanimda qefil bir hereket edilende derhal yerimden sicrayib uzumu tutar, aglamaga bashlayardim. Esebden,kechirdiyim stress ve acinacaqli heyatdan ariqlayib bir deri bir sumuk qalmshdim. Mamagil mene her gun en sevdiyim lezizleri hazirlasalar da,ishtahim kesilmish ,medemse o qeder kichilmishdi ki, bir iki lohmani agzima yerleshdirib, doydum deyerdim. Mamanin –ay bala bele olmaz, sen yashamaga guc tapmalisan- tipli moizlerini ise dinlemeye sebrim chatmazdi. Sadece ona qulaq asirmish kimi veziyyet alar, ozumse susaraq oz alemime qapanardim.
- Rufet uchun darixirdim. Qeribe seslenir?seni doyen ishgence veren biri uchun nece darixmaq olar? Ancaq o menim heyat yoldashim idi. men onu sevirdim. Bu anlashilmaz olsa da bu heqiqet idi. ustelik qeyd etdiyim kimi men artiq oz halima,heyatima alishmishdim, daha dogrusu meni buna zamanla alishdirmishdilar, ona gore de men artiq olanlari adi kimi qebul edirdim. Rufetin chagirish bagirishlarinin sabah sevgi ve qaygi ile evez olunacagina oyreshdiyimden, onunla elaqedar yalniz xosh xatirelerimi yadashima hekk etdirirdim. Gorunur bu beynimin ozunu qoruma funksiyasi idi. indi de tenha saatlarimda onunla olan gozel xatirelerimi yada

<< 1 ... 93 94 [95] 96 97 ... 114 >>