bir sehv baş verib. Neçe il onu tanıyırsan ?
Leyla:
- Üç il tamam olacaq. Biz heftenin cüt günleri bu dama çıxardıq. Tek günleri işe gederi.
Aysel :
- Men de onunla bir ildir tanışam. Onunla tek günler görüşürdüm. Cüt günler güya işi var idi. Amma eslinde seninle görüşürdü! O bizim ikimizi de aldadırdı.
Leyla :
- Eclaf !!! Keçen hefte demişdi ki, yeni mahnı yazmaq isteyir adı "Aysel" . Senin adın nedi ?
Aysel başı ile tesdiqledi. Leyla dedi :
- Demeli ikimizle de oynayırdı. Eclaf! Men de ona göre özümü atmaq isteyirdim. Alçaq!! Yalançı ! Fırıldaq! Deyirdi ki, evleneceyik .Özü de senin kimi qızlarla fırlanırdı.
Leyla damın ortasında oturub dizlerini qucaqlayıb ağlamağa başladı:
- Hhh..hhh … Hemişe bele olur. Gözel oğlanlar sadelöv qızları aldadır. Nece ona inanırdım? Ele bilirdim ki, en yaxşı oğlan odur. Ele bilirdim ki, sevir meni. Amma eslinde yalançının biri idi. O mene layiq deyildi. Zibil ..Yaxşı oldu, öldün. Yaxşı oldu sene..Meni oyuncaq kimi oynadırdın.
Aysel de hönkürüb ağlamağa başladı. Bir anın içinde bir illik sevgisi nifrete çevrilmişdi. O Eliye nifret edirdi. Eli ona layiq deyildi. Onu aldatmışdı. Zibil yerine qoymuşdu. Aysel göz yaşlarını silib ayağa qalxdı. Sonra Leylaya baxıb dedi:
- Axmaqlıq eleme ! Özünü atma ! O buna layiq deyil !
Sonra çantasını götürüb yavaş -yavaş pillekenleri enmeye başladı. Addım sesleri getdikce uzaqlaşıb blokun sükuta qarışdı. Bir az da gözleyenden sonra Leyla gözlerini silib gülmeye başladı. Bu an telefonuna zeng geldi.
- Alo
- Alo Nergiz , haradasan, qızım ?
- Damdayam, ata . Binamızın damında.
- Ne edirsen orada ? Düş gel eve .
- Heç , quşlara baxırdım. İndi gelirem.
Nergiz telefonu bağladı. Eslinde Nergiz bu binanın sonuncu mertebesinde qalırdı. Her defe damlarına kimse çıxanda evlerindeki çilçıraq esirdi. Nergiz bir ilden çox idi ki, eyvanlarında oturub, hemişe damlarına çıxan iki gencin söhbetini dinleyirdi. Onlar Nergizi tanımasalar da Nergiz onlara çox bağlanmışdı. Dünen

<< 1 2 [3] 4 >>