Araz atası ile danışığını birazda davam etdirib sağollaşmışdı.. Menim ise nece deyerler: "üreyim ağzımda"-idi.. Onun ne deyeceyini gözleyirdim..
Araz- Yaxşı ata. Başa düşdüm. Yaxşı sağol ata.-deyib artıq zengi sonlandırmışdı.. Araz qeribe bir üz ifadesi ile baxırdı.. Pis olmuşdum.. Gözlerim dolurdu.. Özümün bele eşitmekde çetinlik çekdiyim ses tonu ile soruşdum:
- Atan.. Razı deyil he.?-başımı aşağı salıb susdum.. Gözlerimin dolduğunu görsün istemirdim.. Araz yerinden qalxıb menim yanıma geldi. Ellerimden tutub meni ayağa qaldırdı..
- Anella.?
- He.-desemde başımı qaldırmamışdım..
- Mene bax
-......
- Mend bax Anella-dediyinde başımı qaldırıb ona baxmışdım..
Gözlerinde gülüşü vardi. Gözümün yaşını silib ona anlamayaraq baxmağa davam etdim.
- Bilirsen atam ne dedi.?
- Desen bilecem.. Amma yeqin ki...-sözümü bitirmeye qoymayıb:
- Atam dedi ki, "Menim tek tanımağıma ehtiyac yoxdur. Hem senin seçimine güvenirem hemde anan gelinimi beyenibse demek mene de qalır,qızımızı ailesinden istemek"
Arazın sözlerine gülümseyerek qefil onun boynunu qucaqlamışdım. Bu defe heyacandan ağlayırdım..
-Heyy dayan. İndi niye ağlayırsan.? Axı her şey yaxşıdı bax.
-Sevindiyimden-deyib onu qucaqlamağa davam etdim. Araz da meni qucaqlayaraq fırlatmışdı..
Biraz sonra üzümde gülüşle öz otağıma keçmişdim.. Axşama qeder her ikimiz öz pasientlerimiz(xesteler) ile meşğul olmuşduq.. Araz zeng ederek iş çıxışı birlikde gederik dediyinde razılaşmışdım.. Ancaq çıxmağıma çox az qalmış balaca bir uşağı ailesi qorxu içinde klinikanın "acil"şöbesine getirmişdiler.. Mende tecilen ora getmişdim. Uşaq möhkem soyuqlamadan "setelcem" olmuşdu. Ancaq bunu deqiq öyrenmeli idim.. Bir neçe test ve analizler sonrası uşağın möhkem xestelendiyini gördüm.. Vaxt itirmeden müaliceye başlamalı idim.. Birazdan Araz meni götürmeye gelse de gele bilmeyeceyimi deyib,onu mecbur göndermişdim. O ise "işimi hell edib geri qayıdacam",deyib getmişdi..
Axşam düşse de meni uşağı tek qoyub çıxa bilmirdim. Daimi müşahide

[1] 2 3 >>