Sevgi... Heyatımızın ayrılmaz hissesi olan bu hiss bizi ne qeder yaralasa da, incitse de ondan heç vaxt vaz keçe bilmirik...
Esmin Turalla danışmağa qerar vermişdi. Turala ismarıc yazaraq onu öz meyve bağlarında gözlediyini bildirdi. Sevil xanım ve Rüstem beyin( Esminin babası) evlerinden biraz aralıqda meyve bağları var idi. Yay vaxtları oraya tez-tez geder, öz tanışları ile gözel vaxt keçirerdiler. Esmin de Turalla danışmaq üçün buranı seçmişdi. Çünki bura nisbeten gözlerden uzaq, sessiz sakit bir yer idi. Esmin nenesinden icaze alaraq ora getmek isteyir.
E: nene olar gedim bağdan meyve yığım? Evde heç ne yoxdu.
S: lazım deyil axşam babanla gedersen.
E: ay nene baba gec gelecek. Gedim ne olar.
S: yaxşı get bezdirme meni
Esmin nehayet icaze alaraq bağa doğru gedir. Çox heyecanlanırdı. Üreyi sanki yerinden çıxacaqmış kimi döyünürdü. Tural da artıq bağa yaxınlaşırdı. O da en az Esmin qeder heyecanlı idi. Esminin ne cavab vereceyini bilmirdi. İlk önce Esmin gelerek bağın darvazasının kiçik qapısını açmış onu gözleyirdi. Tural bağa yaxınlaşdıqda qapının biraz aralı olduğunu görüb Esminin burada olduğunu bildi artıq. Qapını biraz da aralayıb içeri keçdikde heyecanlı şekilde barmaqlarını oynadaraq o teref bu terefe geden Esmini gördü. O qeder heyecanlı idi ki, Turalın geldiyinin ferqinde deyildi. Tural ise gülümseyerek izleyirdi onun bu heyecanlı halını. Öz varlığını hiss eletdirmek üçün öskürdü Tural...
T:öhö öhö
E: ay ana Tural xeber et gelende çox qorxdum.
T: bayaqdan burdayam amma o qeder heyecanlısan ki, varlığımı hiss etmirsen
E: Turaaall! Gülme!
T: yox buyur seni eşidirem.
E: bax hele de gülürsen
T: yaxşı bax gülmürem buyur
E: Tural men çox fikirleşdim. Men men bilmirem nece deyim seni...
Tural Esminin utandığını görerek onu daha da utanmasını istemir ve elini dodaqlarına yaxınlaşdırır.
T: yaxşı sus... Utanma daha çox. Bildim sen de meni sevirsen. Söz verirem seni çox xoşbext edecem.
E: Tural sen de meni buraxsan döze bilmerem.
Esmin bu sözü ele

[1] 2 3 >>