ağlar gözlerle demişdi ki, Turalın içinden nelerse qopdu sanki... Bildirmese de çox pis oldu. Onu özüne sıxaraq möhkem qucaqladı.
T: Esmin son nefesime qeder seni sevecem ve meni buraxmıyacam ne olur olsun. Sen menim keçmişim ve geleceyimsen... Sen menim alın yazımsan.
Esmin sanki sığınacaq liman tapmışdı. Sığınmışdı Turala. Hüzurlu, sakit deqiqeler yaşayırdı Turalla...
E: men artıq gedim gecdi. Nenem esebleşmesin.
Tural Esminin üzünü elleri arasına alaraq gözlerine baxır...
T: gözel gözlüm az qaldı seni xilas edecem o evden.
Esminin gözleri dolur bu sözlere... Atasından,anasından görmediyi qayğını Turaldan görürdü... Ne qeder gözel hiss olsa da bir o qeder canını yandırırdı Esminin.
İki genc bu sevginin onlara neler getireceyini bilmeden bir yola çıxdılar... Neler olacaqdı? Sevgilerini yaşaya bilecekdilermi? Heyat onlara ne oyunlar oynayacaqdı? Bunu zaman gösterecekdi...
Tural her fürsetde Esmingile gedirdi. Diqqeti celb etmemek üçün ise Ülkerle birlikde onları ziyaret edirdi. Bezen Esmin ile daha yaxın olmaq üçün nenesinden ve babasından icaze alaraq qızları gezdirmek behanesi ile Esminle baş-başa qalırdı.
T: Sevil nene icaze verin aparım qızları biraz gezdirim bütün gün evdediler. Biraz hava alsınlar.
S: Tural lazım deyil oğlum evde de hava var. Sen Ülkerle get Esmin istemir onsuzda he Esmin?!
E: he nene men evde oturaram
T: yox ay nene 1-2 saatlıq gezek qayıdaq.
S: gedin Rüstem beyden icaze alın.
T: Rüstem baba Esminle Ülkeri gezdirmek isteyirem. İcaze verirsiniz?
R: lazım deyil otursunlar evde.
T: Rüstem baba çox xahiş edirem qızlar çox heveslendi.
R: yaxşı gedin.
Tural nehayet icaze alaraq qızlarla gezmeye gedir. Ülker onları tek qoymaq üçün öz refiqeleri ile görüşdü. Tural ile Esmin ise sakit bir yere gelerek baş-başa qaldılar. Turalın sevgisi, qayğısı Esmine sanki yeni bir heyat bexş edirdi. Her baxışda yeniden aşiq olurdu Turala. Körpelikden görmediyi qayğını Turalın gözlerinde, baxışlarında, sözlerinde tapırdı...
T: sevgilim
E:

<< 1 [2] 3 >>