anımda Murad tek qoymayaraq arxam dayağım olmuşdu.Onu nece başqaları ile bir tuta bilerdim?.
Anam atamın meni bağışlayacağını deyerek üreyime ümid salıb getmişdi.

Ziyad eve qayıdanda divanda oturub fikre getmeyime yanımda eyleşerek qarşısına baxırdı.
-Çox sağol bunun üçün.
-Sağol demeyin üçün etmedim İnci.Sene verdiyim sözü tuturam.-ikimizde qarşımıza baxaraq danışırdıq.
-Anam dedi atamla danışmısan.
-Senin xoşbextliyini qaytaracam demişdim.-qalxıb otaqdan çıxaraq hamama keçmişdi.Onu tanıdıqca,xasiyyetlerini keşf etdikce yanımda güclü birinin olduğunu derk edirdim.Ziyad sözü bir defe deyirdi ve sözünü yeritmeyi bacarırdı,verdiyi sözü yerine yetirmemişde dayanmazdı.Bir aile olaraq qadınlıq vezifemi yerine yetirsemde içimde ona qarşı sevgi olmadığı üçün pis olurdum.O,buna layiq deyildi.Mene olan sevgisini,qayğısını gördükce özümden utanırdım.Hele o yaşadığımız ilk geceni unuda bilmediyimden ne qeder mehriban davransamda ağlımın bir ucunda silinmez yere sahib idi.Heyat necede qeribe idi.Sende silinmez yara qoyan insandan nifret etmek yerine qayğısından,qarşılıq vere bilmediyinden utanıb sıxılırsan.
Günler axarı ile keçib gedende mende özümü toplamağı bacarmışdım.Bir tek meni sıxan evde tek qaldığımdan darıxmağım idi.Gece onun qollarında olarken sözlerimi seçerek üreyimde özüme toxtaxlıq verib başımı sinesinden qaldırmışdı.
-Ziyad.
-Haycan.
-Bir söz deyecem amma hirslenmeyeceksen.
-........................-bir qaşını qaldıraraq baxmağından artıq özümü itirmişdim.
-Evde darıxıram işlemek isteyirem.-qaşlarını çatıb derin nefes almağından esebleşdiyini görürdüm.
-O mesele bağlanıb!.
-Ziyad?.
-...........................
-uşaqdan sonra evde tek qalanda divarlar üstüme gelir,boğur meni.Ne olar gel razılaş.Bilirem mene daha inanmırsan amma birde senden heçne gizletmeyecem.-sonuncu cümlelerimde gözlerimin dolmağına qıymayıb baxışları deyişmişdi.-sen hansı işi tapsan orda işleyerem,teki evde oturmayım.
-Yaxşı-eşitdiyim cavaba sevinerek boynuna atılıb

<< 1 ... 125 126 [127] 128 129 ... 188 >>