itirmemeye çalışırdım amma bacarmırdım.Bir cümle onu deye bildimki –sen hardan çıxdın?
-Bu geyimle çöle çıxana söz atarlar!!.Bunun geyimine bax.-Ele terzde demişdi,biranlıq bedenimin açıqda olduğunu düşünmüşdüm.Men serbest olsamda heç zaman açıq-saçıq geyinmezdim..-Sene qalmayıb!-O qorxaqlığımı unutmuşdum deyesen ona diklenirdim.Öz stansiyama çatdığımı gören kimi tez qolundan qaçıb metrodan çıxdım.Bu deli ile bir deqiqede yanaşı qala bilmezdim.Bu insan nece biri idi bilmirem.Bir o deyişen gözlere baxmaq meni qorxutmağa bes edirdi.Qorxudan eserek eve gelib çata bilmişdim.

Bu gün universitetim açıldığı üçün Qemerile görüşüb birlikde derse yollanmışdıq.Qrup uşaqları üçün darıxmışdım.Günü yola verib oğlan qrup yoldaşım Elçin ile beraber mektebin qapısında söhbet ederek Qemeri gözleyirdik.Arxadan eşitdiyim sese donub yerimde qaldım.bu..bu..bu ki..Bunun burda ne işi var idi?-Qaqaş,uzaqlaş burdan!
-Sen kimsen?-Elçinin cavab vermeyinden meni istilik basmışdı.Ziyadın deli baxışları altında rengimin ağardığına emin idim.Qorxaraq gah ona,gah Elçine baxırdım.Bir şey edib onları kelme kesmemiş ayırmalı idim.Ziyad kimi Elçinde delisov idi.
-Helelik,sabah görüşerik Elçin-deyib tez aradan çıxdım.Ziyadın eline düşmek istemirdim.Onu axırıncı defe gördüyüm hal besim idi.Elacı olsa belke de meni döyerdi.Yaxşı-yaxşı çox şişirtmeyim.Ne edim,onu görmek istemirdim.Qorxudan başqa heçne hiss etmediyimden çekinirdim.Böyük qardaşlarım zehmli olduqları üçün aramızda serhed var idi.Esasda böyük qardaşım,onunla ne zaman deyib güldüyümü xatırlamıram.Ne qeder sert olsada heç zaman mene qarşı kobudluğu olmamışdı.Ne de men ele bir söz ve ya bir hereket etmezdim o mene kobudluq etsin.Amma bu oğlanın hereketleri meni qorxudurdu.Bele istemeyi ilk defe görürdüm.Geyimime,yanımda olan insanlara qarışırdı.Bu haqqı ona kim vermişdi?.Menim onsuzda xeyalımda sevgiye yer olmadığından ancaq oxumaq ve işlemek heveskarı idim.Qismet olanda bir gün evlenecekdim amma onun kimi biri ile yox.
Uzaqlaşmaq

<< 1 ... 17 18 [19] 20 21 ... 188 >>