isteyende ardımca gelib mene çatmışdı.Qarşıma keçib o esebden deyişen gözleri ile meni menden almışdı.Artıq üreyimde fatehe suresini oxumağa başlayırdım.Yanından keçmeyime icaze vermeyib qolumdan tutub dayandırdı.
-İnci!!..Deli edeceksen meni..
-Sen onsuz delisen-şir üreyi yemişdim,bu cesarete hardan gelmişdim bilmirem.-uzaq dur menden.
-Sen deli edirsen meni!.Birde yaxınında başqa oğlan görmeyim!.
Yanımıza Qemerin gelmeyi ile elini bileyimden çekib uzaqlaşdı.. -ay qız o, burda ne gezir?
-bilmirem..
-Yaxşı-yaxşı özüne gel.Rengin ağappaqdı.Ne deyirdi?-Belimden qucaqlayaraq oturacağa aparıb oturdaraq elinde olan suyu mene vermişdi.-ondan bele qorxursan qardaşına de.
-Elçin ile söhbet edirdik.Birde gördüm eseble yanımıza geldi.
-Qısqanır demek seni.Ay ne gözel,deli divane etmisen oğlanı-gülüb meni ele salırdı.
-Qemer!..İstemirem men onu.-gözlerimi bir nöqteye zilleyib susurdum. Başımı yelleyib biraz oturduqdan sonra tez işime getdim.Son günlerim stresli keçmişdi.Ziyadı gördüyüm günden qorxaq,çekingen olan men indi daha da qorxaq olmuşdum.Onun ile üzleşmek mene pis tesir edirdi.Qarşımda qısqanc,esebi,kobud,dediyini eden insan olsada men onun tam eksi idim..Raul söhbetinden sonra qardaşlarımın başına bela olmaq istemirdim.Sebr edib onun menden uzaqlaşmağını arzulayırdım.Qurduğum xeyallarda ona yer yox idi.Ne vaxtsa evlendikde ise yoldaşımın qısqanc olmamasını isteyirdim.Bu isteyim onda yox idi.

Geceler yuxularımdan ya qorxaraq oyanırdım ya da oyananda qorxunun verdiyi heyecandan bir müddet özüme gele bilmirdim.Onun mende yaratdığı gerginlik artıq özünü biruze verirdi.Muradın gelmeyine ise çox az zaman qalmışdı.Ona indi çox ehtiyacım duyurdum onsuz özümü zeif,gücsüz hiss edirdim.Yanımda olsa idi belke de Ziyaddan bu qeder qorxmazdım.Mene yaşatdığı qorxu heyecanından özümü qorxaq olan dovşana benzedirdim.Nece ki dovşan ona baxılan baxışlardan bele hürkürdü,toxunulanda bedeni tir tir esirdi.Mende onun kimi idim.

Onu gördüyüm günden her gün masamın üzerinde

<< 1 ... 18 19 [20] 21 22 ... 188 >>