baxışlarında yazıqlıq hissine üreklenib dillendim.-Ne olar uzaq dur menden.Menide özünüde bedbext etme-ona baxaraq merhemet gözleyen körpe uşaq kimi insafına sığınmışdım.
-İncim...Ağlama..-yerinden qalxaraq yanıma gelib elime toxunmaq isteyende tez geri çekdim.-Seni gördüyüm günden ağlımdan çıxmırsan.Bilirem,seni qorxuduram.Özüm ile bacarmıram ne edim bes men?!-danışanda gah qaşlarını çatıb acıqlanırdı gahda yazıq baxışlara çevrilirdi.-Sene özümü başa sala bilmemek deli edir meni!.Ancaq qorxuduram.Xasiyyetim batsın!.Qısqanclığım gözümü tutur..
Onu başa düşmekde çetinlik çekirdim.Men ne edirdim bu qeder qısqanırdı?.Yeni sevgisi bu qeder böyük idi mene qarşı?Yox..Yox bu hissler mene çatmırdı..
Ondan hürkdüyüm görüb yerine oturmuşdu.El üzümü yumaq üçün yerimden qalxanda o da ayağa durub gözlerini ciddi halda üzüme zillemişdi.Ondan canımı qurtara bilmeyeceyim açıq aşkar idi.
-Ayaq yoluna gedirem-deyib yanından keçdim.Telman beyin tanışı olduğundan burada rahat hereket edirdi çekinmeden gelib geden idi.Emin idim axşama kimi menimle beraber burda oturacaqdı.Üzüme su vurub geri qayıtdıqdan sonra başımın üzerinde nezaretçi kimi dayanmışdı.Oturduğum yerden terpene bilmirdim.Bextden bu gün müdirim ancaq iclaslarda olacaqdı.Artıq 4 il olardı Ziyadın menden el çekmediyi..Böyük sevgi yaşayan insanlar görmüşdüm heyatımda.Amma onun sevgisi mene çatmırdı.
Hemin günü zorla başa çatdırıb eve gedende yolu da menimle gemişdi.Bu işi bele qoya bilmezdim tezlikle çare tapmalı idim.Her defe bele desemde bir engel çıxırdı.
Qış gelende ehvalım soyuq hava kimi buz olurdu.Fevral ayı olduğundan qar Bakını ağ zerle bezemişdi.Pencereden etrafı seyr edende qar topu oynayan uşaqların seslerine gülümseyirdim.Heyatım üçün vacib bir qerar qebul etmişdim.Mene elçi çıxan bir aileye razılığımı verende ailem bu qerarımda yanımda idiler.Adı Hemid idi.Onun ile bir defe görüşüb isteklerimi demişdim..Aile quranda işlemek arzusunda olduğumdan heyatımda qısqanc birini istemirdim.Menim ireli sürdüyüm

<< 1 ... 29 30 [31] 32 33 ... 188 >>