görende beynime siqnal çatmışdı.
Elimi desteye atıb açmaq isteyende kilidli olduğundan bacara bilmemişdim..Özüme gelib yumruqla onu döyecleyerek meni buraxmasını deyirdim.Daş idi sanki,heçne tesir etmirdi.
-Burax meni!!heyvansan sen!!
-İnci......
-Zehrimar İnci..Burax,yalvarıram burax-deyende hönkürtü sinemden çıxmışdı.-menim sabah nişanım olacaqdı.Bu hereket ailemin adını batırıb başlarını yere eymek idi menim üçün.. Atam!!!..Atam meni bağışlamayacaqdı...Hemişeki kimi özümden başqa her kesi düşünürdüm..Bunları beynimde tekrar etdikce qanımın bedende durduğunu hiss ederek boğulurdum.
-Ziyad,qurban olum,burax..Mene etme bunu-Yumruqlamaqdan bezib başımı qarşımdakı oturacağa qoyub ağlayırdım.Maşını başqa biri idare etdiyinden Ziyad menimle beraber arxada oturmuşdu.Meni sakitleşdirmek üçün toxunmaq isteyende özümü büzüb oturduğum yerden tez kenara çekilmişdim.
-Bunu isteme menden İncim..
Onun sözlerini mene çatmırdı başımı pencereye söykeyib yola baxaraq heyatımın mehv olduğunu görürdüm.Bundan sonra ailemin üzüne nece baxacaqdım?.Heç istemediyim birinin heyatımı bitirmesi ağır gelirdi.Üreyim yerinden çıxacaq kimi döyünerek partlamaq isteyirdi.Bu yolun sonunda ümid vardımı,bilmirem.
Maşın böyük bir binanın qarşısında dayandığı zaman Ziyad düşüb qapını açaraq enmeyimi gözleyirdi.Üzüne yaş gözlerimdeki nifretle baxaraq qımıldanmırdım.Elimden yapışıb zorla özü düşürderek qolunu boynuma keçirib eli ile dodaqlarımı qapadı.Bele ederek kenardan diqqet çekmek istemediyinden meni özüne nece berk sıxmışdısa terpene bilmirdim.Lifte mindirende bele ellerini ağzımdan çekmemişdi.Qışqırmağımdan ehtiyat ederek yuxarı qalxıb liftden çıxanda elini boynumdan çekib bileyimden yapışmışdı.Çırpınıb elinden çıxmağa çalışırdım amma faydası olmurdu..Menden çox güclü olduğundan bacara bilmirdim onunla.Üreyimde ele bir qorxu var idi ki,bunu sözle ifade ede bilmirem.Qapını diger eli ile açıb içeri saldıqdan sonra ardımdan qapını açarla kilidleyib ayaqqabılarını çıxarırdı.Ondan ayrılan kimi

<< 1 ... 31 32 [33] 34 35 ... 188 >>