otağa yayılmışdı.Qelbim yanaraq kül olduğu üçün ruhum feryad içinde nale çekdirilerek istemediyi bir şeye mecbur edilirdim.
-İncim ağlama qurban olum-nefesini bedenimde gezdirdikce danışırdı.-Seni paylaşa bilmerem heç kimle!.Bunun düşüncesi bele meni deli etmeye bes edir.-Ele berk tutmuşdu meni çabalamağım boşuna olduğunu derk edirdim.Yenede ümid insanda en son ölen duyğudur mende bir ümidle çırpınaraq elinden çıxmaq isteyirdim.Saçlarımı sığallayaraq dediyi xoş sözlerin heç biri mene tesir etmirdi.Onun sözleri qarşısında mende buraxmağı üçün yalvarırdım.Meni yola getire bilmeyeceyini anlayıb son hereketini ederek meni özüne aid etmişdi..Bu qeder ağlayıb,çırpınmağım qarşısında edeceyini etmişdi..Ağrının ve ağlamağımın tesirinden üreyim getmişdi.Özümü qaranlıq quyuda görürdüm.Ne sesimi çıxara bilirdim ne de yerimden terpenmek isteyirdim.Oradaca qalıb ölmek isteyirdim.Bedenim keyidiyi kimi ruhumda meni qoyub getmişdi.Bir yanımda çaresizlik..Diger yanımda yorğunluğum..
Gözlerimi ağır-ağır açanda yanımda Ziyad oturub saçlarımı oxşayaraq elimden tutmuşdu.Bir neçe saniye ona baxanda peşman baxışlarını görmek mene eseb getirmişdi.Üzerinde başqa geyim görüb tez öz üstüme baxanda menimde eynimde başqa geyimler var idi.İnstiktiv olaraq olanlar yadıma düşen kimi üreyim süretle çırpınaraq meni sıxırdı.Üzümü tutub nece hıçqırıqlara boğulmuşdumsa nefes bele ala bilmirdim.Özüm ile bacara bilmediyim üçün ağlamağım güclendikce tenginefesleşirdim.Ziyad tez su getirib içirdikden sonra meni qucaqlamışdı.
-Mehv eledin meni..Niye mene bunu etdin.!.
-Bağışla.-.deyerek saçlarımı öpdükce onun göz yaşları üzümü isladırdı..İlk defe idi bir oğlanın ağladığını görürdüm.Hemin insanın Ziyad olması mene qeribe gelse de onun göz yaşları bu an bir qramda olsa mene tesir etmirdi.. İteleyib aralanmaq isteyende icaze vermeyib başımı sinesine üstüne qoyaraq berk qucaqlamışdı.
-Burax daha meni!.İstediyini almısan..
-Bilirem esil heyvanlıq etdim sene qarşı.Amma mecbur idim İncim seni itirmek

<< 1 ... 36 37 [38] 39 40 ... 188 >>