istemirem.
-Bunu etmemeli idin.etmemeli..-deyerek qollarında çabalayaraq ağlayıb yuxuya getmişdim.Bu hereketi heç vaxt ona bağışlamayacaqdım!.İllerdir ondan qaçmağımın sonu bele bitmişdi.Qismetden qaçmaq olmaz deyirdiler.Doğru imiş...Mende qaça bilmemişdim Qaçdığım Qismetimden.Bu qismeti qebul etmek mene asan olmayacaqdı.Ondan iyrenirib nifret edirdimse iki qatını özüme edirdim artıq!..Yuxudan oyananda onu yanımda görüb cinlerim oyanmışdı.Ele bir eseb gelmişdi mene gözlerimin krantı bir hime bendmiş kimi açılmışdı.Özümden asılı deyildi bu insana nifretim çox böyük idi.
-Dur yanımdan!..Dur!!.Dur!!-onu vuraraq iteleyib ağlayırdım.O,ise eksine meni lap berk qucaqlayırdı.
-Şşşş..Sakitleş....Senin göz yaşların üreyimi parça edir döze bilmirem.
-Burax meni Ziyad,burax..Onsuz aldığını aldın menden.
Onun meni buraxmasını isteyirdim guya bu halda çıxıb getsem ailem meni qebul edecekdi.Bunları az-çox derk edirdim keyimiş beynim ile amma ne edim?onu görmek,onunla qalmaq meni özümden diksindirirdi.
İteleyib ondan ayrıla bilmişdim.Dünen bunu bacara bilmesemde indi gücüm çatmışdı.Sakitleşmeye çalışdıqca gözlerim sözüme qulaq asmayaraq dolub daşırdı.İsterikamı göz yaşlarımın kömeyi ile üze vura bilsemde ömründe sesini ucaltmayan,hemişe mehriban olan men indi özümü idare ede bilmirdim.
Ziyad daha uzanmayıb qalxmışdı.Deyesen ona zeng gelmişdi.Sesini eşidib marağa düşüb otaqdan çıxanda zeng eden atası olduğunu xettin diger terefinde esebile danışığından anlamışdım.Telefonda nece ona bağırırdısa sözlerini aydın eşidirdim.
-Qaytar qızı.!.Seni istemir.
-Yox ata menim olan menimdir.Heç kime veren deyilem.
-Neynemisen qıza?!.
-Ne etmişem etmişem.İndi heç kim demez daha qaytar.
-Ne etmisen sen?!!!..Redd olub tez gel eve!
Ayaq üste dayana bilmeyib yere çökmüşdüm.Günlerdi düzgün qidalanmadığımdan ayaq üste dura bilmeyib yere çökmüşdüm,hemde dünenin tesirinden idi.Onun xeberi yox idi arxasında olduğumdan.Geriye dönende meni gören kimi gelib yerden qaldıraraq qucaqlayıb yataq

<< 1 ... 37 38 [39] 40 41 ... 188 >>