otağına aparmışdı.Yerime uzadan kimi gözlerimi yumub özümden getmişdim.Ayılanda özümü birteher idare ederek qalxıb pencerenin yanına gedib hava almaq isteyirdim.Bunu bele bacara bilmemişdim.Başımın herlenmesi ile divardan tutaraq yere oturdum.Ayağa qalxmaqda bele gücsüz idim!.Özümden iyrendiyime göre ağlayaraq yumruqlarımı sıxıb başımı divara dayamışdım.Otağın qapısını gözel,uzun saçları olan baxımlı bir qız açaraq baxanda hiss olunurdu ki özüne diqqet eden idi.Qarşımda dayanıb yazıq gözlerle mene baxmasından deyesen mene demeye diline söz gelmirdi.Susmaqda düz edirdi.Menimde özüme yazığım gelirdi.Onun ardından Ziyad gelib meni qolumdan tutub ayağa qaldırmaq isteyende icaze vermemişdim.
-Deyme mene!.
-Yaxşı deymirem.Men gedirem,gelecem yaxşı?
Başımı dizimin üstünden qaldırıb ona ele baxış atmışdımki min sözü evez edirdi.Qapıdan çıxanda o qıza mene yemek vermeyini deyib getmişdi.Qız bir müddet mene baxaraq yanıma gelmeye çekinirdi.Mende onun burda olduğunu utumuşdum.Başımı dizlerim üstüne qoyub fikre daldığım üçün onun meni seslemeyine ağır halda başımı qaldırıb üzüne baxmışdım.
-Menim adım Nermin-deyib meni qaldıraraq yatağın üzerine oturtdu.Adımı soruşanda suni gülerek cavab versemde o,menimle mehriban reftar ederek danışırdı.Ziyadın emisioğlunun nişanlısı idi.Meni tek qoymamaq üçün onu bura getirimişdiler.Yemek yemeyim üçün tekid etsede razı olmayıb başım ağrıdığından ac qarnına derman içib yatmışdım.Ne qeder yatdığımdan xeberim olmadığından oyananda başımı Ziyadın sinesinde tapmışdım.Heçne etmeyib sakit halda üzümü onun eks semtine çevirsemde bir qolu başımın altında qalmışdı.Terpedib onu oyatmamaq üçün dişlerimi sıxaraq ağlayırdım.İndi ağlımda olan yegane fikir ailem idi.Bilirdim atamgil meni bu halda qebul etmezdiler.Bizde axı qadının fikri ikinci planda olurdu.Alem,camaat ne deyer düşüncesi ile yaşayan milletik idik biz.Düşündükce dişimle dodaqlarımı dişleyib sesimi batırmağa çalışırdım amma alınmadığı üçün Ziyad oyanıb qolunun yaş olduğunu görende

<< 1 ... 38 39 [40] 41 42 ... 188 >>