etsede qebul etmirdim ancaq yatıb oyanmamaq,onun üzünü görmemek isteyirdim.Elece divandaca yuxuya gedende ne qeder vaxt keçdiyini bilmirdim.Gözlerimi yuxulu olduğumdan birteher açanda onun qucağında olduğumu anlamışdım.Yuxunun tesirinden keyleşdiyim üçün bu defe sesimi çox çıxara bilmirdim.
-Neynirsen?-deye bilmişdim .
-Sen yat hele seher deyil-sözlerini az çox başa düşsemde yuxu meni öz ağuşuna almışdı.Yerime uzadıb üzerime adyalı örterek özüde yanıma uzanmışdı.Elini belime keçirib yaxınlaşaraq arxadan qucaqlayıb başını saçlarımda gizletmişdi.Halsız olduğumdan yuxudan ayıla bilmirdim.Gördüyüm yuxu ise meni ele pis etmişdi ki artıq qışqırırdım.Yuxuda ailemi görürdüm.- uşağam,atamgil meni evimize qoyub özleri çıxıb gedirler.Qapını açıb arxaları ile qaçaraq menide aparın deye ağlayaraq qaçdıqca onlar qarşımda yox olurdu -Ağlayaraq ata deyib sayıqlayırdım.Bir ses –burdayam,getmirem-dediyini eşidib rahatlayaraq susmuşdum.Yuxudan ayıla bilmediyimden gözlerimi aça bilmirdim.Günlerdirki su bele deymeyen dodaqlarımı dilim ile isladıb ağlayırdım amma tam ayıla bilmirdim.Gözlerimi azacıq açanda Muradın suretini görmüşdüm.Köyneyinin yaxasından tutaraq ona sığınıb başımı sinesine qoyub derin yuxuya getmişdim..
Oyananda Ziyadın köyneyinin yaxasından berk yapışdığımı görende dünen gördüyüm yuxum yadıma düşdü ellerimi çekib yerimde durub oturmuşdum.Telefonunu işıq lampasının yanından elime alıb üzüne baxaraq heç ne üçün almışdım onu elime bilmirdim.Ele hemin anda zeng gelmişdi.Oyanıb telefonu elimde olduğuna qaşlarını çatmışdı.
-İnci neynirsen?-Ekranda ana sözünü oxuyub telefonu uzatmışdım.
-Başı uca ailen seni axtarır-deyib otaqdan çıxmışdım.
Bütün günü ruh kimi bir otaqdan digerine keçerek fikirlerimle boğuşurdum.Qebul etmeli idim ondan qaça bilmeyeceyimi amma alınmırdı.Beynimde ancaq -Neyleyecem fikri dolanırdı.Tek çıxış yolu özümü öldürmekde görürdüm..
Axşam düşdüyü üçün yemek getirmişdi yeneki yeyim.Bu defe de razı olmayanda sebr kasasını daşdırmışdım.Qolumdan hirsle

<< 1 ... 40 41 [42] 43 44 ... 188 >>