ora deymeyecek!
Eşitdiklerime deli ağlamaq güc geldiyinden o,qalxıb gedende mende ayağa durmuşdum qışqırmasamda sakitde deyildim.
-İnan demek istedim bacarmadım-içimi çekerek sözlerimi çatdırmağa çalışırdım-Senin esebi halından qorxdum,demedimki gedib dalaşmayasan!
-Mene yalan dememeli idin!..Sene demişdim ne olsa gelib mene deyecekdin sen ne demişdin?..söz vermişdin!..Çox sağol inamımı yere saldığın üçün.-deyib otaqdan çıxıb getmişdi.Men ise ardından yere çöküb deli ağlamağımla baş başa qalmışdım.Haqqlı idi belke de sözlerinde,ondan gizletmeli deyildim amma nece deye bilerdim?..Göz qabağında deyildimi halı..
Yerden qalxıb divana qıvrılıb ağlamağıma bu defe sessiz davam edirdim.Doğru deyirdi söz vermişdim ve sözümün üstünde dura bilmediyimden işden çıxarmaqla meni cezalandırırdı.Ziyad sözü bütöv biri olduğunu bildiyimden dediyini edecekdi.Özümü ağlayıb öldürsemde ne bu işde ne de bir başqa işe meni qoymayacaqdı.Bu gün onun qarşısında özümden utanmışdım.Eslinde onunla mehriban reftar edende qısqanclığını çıxmaq şerti ile mene qarşı heddsiz qayğıkeş olurdu.İndi ise onun esebleşmeye haqqlı sebebleri var idi.Yene de onun bu qerarına üreyimde küskünlük yaranmışdı.
Divanda yatıb yuxuya getdiyimden oyananda üstümde edyal olmasına bunu onun etdiyini başa düşmüşdüm.Qalxıb yataq otağına keçende onun yatdığını görüb ayaq barmaqlarımın ucunda hereket ederek hazırlaşmağa başlamışdım.Sonra da metbexe keçib süfreni hazırlayıb oturmuşdum.Boş ümidlerde olsa onun dünen dediyi sözlerin meni qorxutmaq üçün olduğuna inanmaq isteyirdim.
-Yemek yemeyeceksen?-üzerini geyinib otaqdan çıxanda sesleyib demişdim.
-Yox.
-Yaxşı..Onda mende penceyimi geyinim.
-Sen hara?
-İşe..
-İş söhbeti bağlanıb getmeyeceksen!.. Masadan qalxdığım kimi yerimde durub dayanaraq onun sert baxışları altında ezilirdim.
-Ne olar Ziyad mende gedim..Birde sene yalan demeyecem-yaxınına gedib qarşısında sehv iş görmüş balaca uşaq kimi yalvarırdım.O,ise menim terefe baxmadan qapını bağlayıb getmişdi.Gedenden

<< 1 ... 77 78 [79] 80 81 ... 188 >>