da söhbetimizin sonu uzunçuluğa gederek mübahiseye dönecekdi.
Yolboyu ağlamayım deye dişimle dodağımı içeriden diderek sakitleşmeye çalışaraq onunla danışmırdım.Eve giren kimi yataq otağına çekilib özümü yatağa atmışdım.Bu otaq her şeyime ağlamağıma,gülmeyime,yalnızlığıma,sessizliyime şahid olmuşdu.İndide eseblerimin tab getirmediyi üçün yatağa uzanıb ellerimle üzümü tutub ağlayırdım.Son zamanlar yaşadığım stresler menden hele getmediyi üçün her ani esebleşmeye özümden asılı olmadan uşaq kimi hönkürüb ağlayırdım.Ziyad gelib meni bele görende pis olsada özünü dik tutub qapını ardından bağlamışdı.
-Bir dona göre bele ağlayırsan?
-Yox...Men istediklerimi alıb geyinmeye öyreşmişem.Sen amma qadağa qoyaraq menim isteklerimi görmezden gelirsen.-yerimde oturub gözlerimi silirdim.
-Özünü açıqda qoymaq bele xoşuna gelir!!?..-Sözlerini eşiden kimi tok vurmuşdu sanki,üreyime tikan batırmışdı.Qelbime ele deymişdi son cümlesi meni vursaydı bundan çox incitmezdi..Heçne demeyib üzüne baxmadan otaqdan çıxıb hamama gederek el-üzüme su vurub geri qayıdıb yatmışdım.
Sözü üreyime ele ox olub sancılmışdı ki meni özünden yene uzaqlaşdırmağı bacarmışdı.Men evin tek,sevilen qız övladı olsamda heç bir zaman açıq geyimler ne alardım ne de geyinerdim.Hemişe heddimi bilerek hereket edib qardaşlarımın başını uca tutmağa çalışmışam.Ziyadın bele demesi mene çox toxunmuşdu.Onun isteklerini qebul etmek menim üçün çetin deyildi sadece bele hereket edib danışmağı ağır gelmişdi.Gün erzinde danışdırmasa danışmayıb evde mum kimi gezirdim.Birinden incidiyim zaman sükuta bürünüb susaraq içime atıb hemin insandan uzaq olardım.
Gece meni qucaqlamağına mane olmasamda susqunluğumdan incikliyimi gözel görürdü.Arxamı çevirib yatmağımla oyanıb meni özüne çekerek yatmışdı.Üç günümüz bele ötüb keçse de deyişen heçne yox idi.Eksine men özüme qapanaraq onunla çox ünsiyyete girmeyerek qaçırdım.
May ayı olduğu üçün havalar çox istileşdiyine göre evde isti olurdu.Üzerimde qolsuz kofta ve dizimden biraz yuxarı

<< 1 ... 86 87 [88] 89 90 ... 188 >>