idi...Oqtay menim dodaqlarima toxunan ilk insan idi,bunu xatirladiqca Cahangire olan utancimdan aglayirdim. O ki,menim her seyde ilk olan sevdiyim olacaqdi,niye ssenarim bele pozulmusdu axi...
Meyus halda eve donerek yasananlari unutmaga calisirdim. Lakin hecne alinmirdi,Oqtay aglimi menden alib qoparmisdi...Her gozlerimi qapadigimda onun gozlerini gorurdum,onu qoxusunu duyurdum,gozlerimi acib onu gormek istemeye baslamisdim artiq...Lakin kim bile bilerdiki bu qoxu meni bir vaxtlar mehv edecek...
Aradan aylar kecmisdi...Cahangirin ailesi nisan meselesini uzatdiqca uzadirdilar,bezen onun meni istemediyini dusuner,lakin sonradan etdiyi diqqetin behresini gorerek sehv dusunduyumu anlayardim. Dozurdum..men her seye dozurdum...Doze bilmediyim tek sey Oqtayin menim aglimi almasindan once Cahangire qovusmagim idi. Olmazdi...Oqtayla birlikde olmagimiz mumkunsuz idi...Belke de men zamaninda calisib mumkun etseydim cox seyi,indi bele halda olmazdim. Mektebden her donduyumde ceperden boylanmamaq ucun ozumu gucle saxlayirdim,lakin basimi donderdiyimde Oqtayin mene acizlikle baxmasi bezen ureyimi agridardi. Oqtaya gore bir gun ureyimin agrayacagini hec dusunmezdim. Bu cur mektebden qayidislarimin birinde menim ona durgun-durgun baxdigimi gorub yanima yaxinlasmisdi...
O:- nese demek isteyirsen?,-qarsimda duraraq yene mavi gozleri ile ruhumdan kecirdi I:- yo..yox...hecne...,- basimi eyerek getmek istemisdim,o ise qolumdan yavasca tutub saxladi
O:- Iremim...,-Cahangir mene canim da dedi,her seyde dedi,ancaq Oqtay mene sadece Iremim demisdi...
I:- h..he?,-ozumden xebersiz onun bu cur cagirmagina cavab vermisdim
O:-qara muncugum...,-sakitce deyerek yanagima sigal cekmisdi,men ise susaraq onun gun isiginda parildayan uzune baxirdim,-menim birdenem...,-sozlerden meftun olmus,terpenmeden ona baxirdim,sanki hec bu sozleri Cahangirden esitmemis kimi...
I:- getmeliyem...,deyerek geriye cekilmisdim
O:-getme...
Onun sozlerine mehel vermeden eve donmusdum
.

<< 1 ... 99 100 [101] 102 103 ... 215 >>