etdiyimi anlamirdim,ondan ferqli olaraq dusunurdum ki,getsem arxamca geler,belke cesaretli olar,anasini deyil,meni secer. Ancaq kenardan baxanda en boyuk axmaqligi edirdim. O qeder de derin bir cuxur qazilmamisdi cixa bilmemeyimiz ucun. Opuslerime tab getire bilmeyib uzunu mene teref cevirerek dodaqlarima yumulmusdu. Gozlerimden ixtiyarsiz yaslar suzulmusdu…nece darixmisdim…Ureyim yerinden cixacaqdi,her toxunusu yandirmirdi,eksine cennete dusmus kimi idim. Qelbimin doyuntusunu daha ucadan esidirdim,toxundugu her an *Ureyini cixart mene ver* deseydi dusunmeden cixarib vererdim. Meger yasamirmisam indiyedek,oksigenim kimi onun nefesini icime cekirdim,aglimi itirmisdim,havada ucurdum hardasa yeginki. Elleri,gozleri,yumsaq saclari,qoxusu,toxunusu…mene mukemmel birisi kimi gelirdi. Kas ki,vaxti durdura bilsem,hec vaxt qopmasam ondan deye yalvarirdim. Ilk defe idi ki,men ureyime yol vermisdim. Gozlerini baglayib nefesini uzume vererek *Sevirem…* demesi ile lap qanadlanmisdim. Artiq incitmirdi,aldigim xosbextlikden dislerimi dirnaqlarimi ona kecirib buraxmaq istemirdim. Bir Allah bilir nece darixmisdim…Goz yaslarimi silib picilti ile *Dedim axi,sevincden aglayacaqsan * demisdi. Gozumu acdigimda onun da agladigini gormusdum,teeccuble uzune baxib *Axi kisiler aglamir* demisdim. Alnini alnima toxundurub *Onda aglatma…* deyib yeniden opmusdu.
Bu gece romantika gecesi deyildi…Ayriligin gecesi,qovusmagin umidi idi. Men nece gedecekdim bundan sonra? Bilmirem…meni ancaq gucle apara bilerdiler…Biz insanlar her seyi oz boynumuza goturub, "ozum bacararam" demeyi xoslayiriq. Gunlerle oturub planlar qururuq,her seyi olcub-bicirik,cirpindiqca-cirpiniriq istediyimizi elde etmek ucun. Zamani geldiyinde,gozlemediyimiz bir anda planlarimiz alt-ust olarsa,uzumuzu Allaha tutub "Niye bele oldu axi?" sualini verib,harada sehv etdiyimizi bilmek isteyirik. Birimiz "qismetdir" deyerek otub-kecirik,digerimiz "yox ,bu alinmalidir!" deyib tekrarlamaga calisiriq,basqa birimiz ise uzulerek "Olmadi"

<< 1 ... 160 161 [162] 163 164 ... 215 >>