artiq qapanib sevdiklerimizi incitmeye qadirik biz insanlar. O ise bezen hec bir soz,hec bir hadise gerek deyil. Bezen sadece sebrle sevdiyinin yaninda olmaq gerekdir. Ona dayaq olmaq,destek olmaq,qarsiligini gozlemeden yardim etmekden onemli daha ne var? Canimiz agrayanda "Allahim ,birce canimi saglam et" deyirik. Bes onun cani agrayanda? Hec dusunurukmu onun da cani agraya biler? Ona da bir sey ola biler? Bir anliq gozunuzun onune getirin...sabah gozunuzu acdiqda en sevdiyiniz insan artiq bu dunyada yoxdur,ne ederdiniz? Ilk once aci deyil,pesmanliq cekersiniz. "O meni bagislamadi,men onu bagislamadim,sevdiyimi demedim" deye ozunuzu yeyersiniz. Sabahi gozlemeyin,ele indi...bu deqiqe...zeng edin ve derdinizi deyin,darixirsinizsa yaninda olun,sevirsinizse onun gozlerine baxib deyin...Ne itireceksiniz? Hecne...sadece sabah dunende qalmis bir gun itireceksiniz. "Kas ki" deyerek duzeltmek olmur hadiseleri,sadece inanin duzeldeceyinize ve hereket edin.
Bu kimi fikirler aglima cox gelir. Men basqalarinin heyatinda psixoloq,oz heyatimda ise bir psixem cox gumanki. Her kese agil verer,her kese meslehet vererem,lakin ozume yedirde bilmerem o agilli fikirlerimi. Her kesi heveslendirer,her kesi bagislayaram,lakin ozum bir kunce sixilar,derdlerimle qelbimi yeyib-bitirerem.
Atamin yaninda idim artiq,ona bu cetin gunlerinde yalniz biz ovladlari yardim ede bilerdik. Lakin ondan da pis halda olan Islam vardi. 13 yasli qardasim sanki vaxtindan tez boyumusdu. Atamin bu gunlerde ede bilmediklerini oz boynuna goturmusdu. Sozun esl menasinda "yeke kisimiz" olmusdu. Anam onun ucun en yaxin birisi idi,biz bacilar aile qurduqdan sonra anamla munasibeti daha da berk olmusdu. Indi ise ozunu boyumus gostermeye calissa da,eslinde hele de usaq idi. Men ise kime dayaq olacagimi bilmirdim. Oqtaydan ayrilmagi hec istemezdim,ancaq ailemin yaninda utanirdim. Qaynanam anamizi oldurub...buna goz yumub onun oglunu bize destekci ede bilmezdim. Lakin tek seyi unutdum...men her kesi dusundum,Oqtayimi

<< 1 ... 174 175 [176] 177 178 ... 215 >>