idim ki,Leman bilir. Lemana yalvarib sadece Oqtaya heqiqeti demesini istemisdim,hetda ozumde mektub yollamisdim Oqtaydan gelen unvandan,lakin nafile. Mektublarin hec birisi catmirdi,ya bele bir unvan yox idi,yada sehv yere gedib catirdi. BElke de Oqtay heqiqeti bilseydi donerdi,bilmesi ucun ise unvanini bilmeli idik,bu da artiq mumkunsuz gorunurdu.
Duz 6 ay kecmisdi,lakin ne xeber vardi ne de ses-soraq,sadece konvertde yollanan pullar,vessalam. MEni qoyub getdi,bez Esmer? Dusunmedi ki,Esmer de onsuz darixir? Bu ne cur dusuncesizlik.idi axi? Anlamirdim...
Cahangir ise ortaliqda yox idi,gorunur missiyasini yerine yetirmisdi,bizi ayirmagi bacarmisdi,daha ona hecne lazim deyildi,yeginki haradasa oz kefinde idi.
Gunu-gunden ise menim umidim azalirdi,sevdiyimi itirmisdim...Olmediyini bilerek onu itirmisdim. YAlvarmaqdan usanmis,imanimi da itirmisdim. Onu mene dondere bilen Tanrinin mocuzesi idise,artiq o mocuze bitmisdi...Ne bir mocuze ne de bir umid qalmisdi konlumde.
Cedvele baxib iki ilin otduyunu gormusdum...isiq sureti ile oten iki il. Hardasan Oqtay? Nece tez unutdun bizi? Bu qeder idimi? Kas ki,bele olmasaydi...Kas ki...Sensiz geceler gunduzler kecmir,ovladlarimiz boyuyur...Esinin 4 yasi var,balacanin ise 3 olacaq bir nece aydan sonra...Bes sen? Neynirsen? Ne yeyirsen,ne icirsen? Sagsan? Bilmirem...zamanin icinde itmisem...Menim adim Esmer. Anamin ezabini,eziyyetini menden basqasi ne gordu ,ne de ki,bildi. Korpelikden ata uzu gormeyen,onun nevazishine ehtiyaci olanlardan biriyem. Her gece eyni nagilim var idi...Irem ve Oqtay nagili. Bu nagilin sonu her zaman gozel biterdi,bezen anamla sonunu ferqli sekillerde uydurardiq,bezen sonunu getirmeden onun goz yaslarini silerdim. Yadimdadir...5 yasim tamam olanda en boyuk arzum atamin qapidan kecmesi idi. Onu goz onume mavi gozlu qizil sacli kral kimi getirirdim. Qardasim Aliyara her baxdigimda "goresen ata da bele gesengdi?" sualini veredim icimde. Bezen Aliyara paxilliq ederdim,"niye senin gozlerin mavi,menimki

<< 1 ... 191 192 [193] 194 195 ... 215 >>