Turalın artıq sebri tükenirdi. Esminle elaqe saxlaya bilmediyi üçün deli olurdu. Ne qeder zeng etse de cavab vermirdi.
Esmin ise artıq ağlamaqdan yorulmuş, mecbur nenesini gözleyirdi. Dünenden heç ne yemediyi üçün taqeti qalmamışdı. Qapının yanında oturaraq yene de öz acı taleyini düşünürdü...
E: göresen niye bele olur? Niye bunları yaşayıram? Niye Allahım niye? Kime ne pisliyim olub? Ancaq çox şükür ki, Tural var. Çox az qaldı. O meni qurtaracaq buradan.
Düşüncelerden ayılaraq ayaq seslerini eşiden kimi qapıya yaxınlaşaraq yeniden ağlayır, nenesine yalvarırdı.
E:nene ne olar aç qapını söz verirem bir de çöle çıxmayacam.
Sevil xanım qapını açaraq Esmini iteleyib otaqdan çıxardır.
S: çıx tez ol get axşama yemek bişir. Ağlamağını da yığışdır.
Esmin gözünün yaşını silerek metbexe keçib yemek hazırlayır.
Tural ise bir behane ile Esmingile getmeye çalışırdı.
T: ana bugün belke Sevil nenegile gedek? Neçe gündü getmirik.
Y: ay oğlum yorğunam sonra gederik.
T: ana yox bugün gedek.
Y: yaxşı ay oğlum hazırlaşım gedek
Tural ailesi ile birlikde Esmingile gedir. Qapını vurduqda şişmiş gözlerle Esmin gelib qapını açdı.
E: xoş gelibsiniz. Buyurun keçin.
Ramiz bey(Turalın atası): çox sağol qızım.
Ramiz bey ve Yegane xanım içeri keçdikden sonra Ülker telaşla Esmine yaxınlaşır.
Ü: Esmin ne olub? Bu ne haldı?
E: heç Ülker keçin.
Ülker içeri keçdikden sonra arxasınca Tural Esmine yaxınlaşaraq sakitce qulağına pıçıldayır.
T: Esmin! Deli edibsen meni! Harda idin?!
E: Tural danışarıq sonra.
Esmin qonaqlara çay verib Ülker ve Turalla birlikde bağçaya çıxırlar.
Ü: men biraz gezirem qaqaş
T:yaxşı Ülker. İndi de görek ne olub?! Niye cavab vermirsen zenglerime?!
E: dünen eve gec geldim deye nenemgil esebleşdi telefonu elimden aldı ona göre.
T:ne?! Sene bir şey etmedi ki?!
Esminin gözleri dolaraq 'yox' deyir...
T: Esmin yalan danışma! Mene yalan danışma!
E: Tural xahiş edirem bu haqqda danışmayaq
Tural texmin edirdi neler olduğunu ve Esmini daha çox incitmemek

[1] 2 3 >>