zamani cox az danishmish, danishanda da az qala mecburi onun agzini acirdilar, "he" ve "uox" sozleri ile kifayetlenir, men terefe ise hec baxmirdi.
Yemekden sonra bir behane ile evin arxasindaki baga kecdim.Bayaq gelende boyuk tut agacinin altinda skameyka gormushdum, indi bir az sakit qalib sakitleshmek lazim idi. Qulagima qulaqciqlari tapib yerimi rahatlayib oturdum.. Ustunden ne qeder vaxt kecdiyini bilmirem, meni yuxu tutmali idi ki, bir de ayildigimda Cahangir penceyi ile ustumu orturdu. Ilk evvel key kimi etrafa baxdim. Kim idim? Harda idim? Bu kishi kimdir? Yuxu keyi idim ve butun bu suallara cavablari xatirlamaq bir az vaxtimi aldi. Ozume geldikden sonra, durub getmek isteyirdim ki, Cahangir:
- Otur, mane olmayacam sene,-deyib ozu de yanimda eyleshdi.
Ayaqlarimi da qucaqlayib yaninda oturmushdum. Cahangirin yaninda nedense ozumu narahat hiss edirdim, ayaqlarimi qucaqlayib oturmaq ise ushaqliqdan beri menim mudafie reaksiyam olub.
- Coxdan burdayam?
- Hec 20 deqiqe olmaz...
Ozum cox danishan biri deyilem, amma qarshimdaki insanlardan sohbeti "podderjivat" (bagishlayin, bu sozun tercumesini tapa bilmedim) etmeyi gozleyerdim. Cahangir de susurdu. Bir az sonra:
- Ne mahnisina qulaq asirsan ele?
- Al Banoya.
- Ooo... teeccublendim, o mahnilar yazilanda sen hec anadan olmamishdin.
Bu sohbet meni bezdirmishdi.
- Men eve gedirem,- deyib qalxib evin o biri bashina kecdim.
Mamagil hele de stol etrafinda oturub deyib gulurduler. Birbasha Sariyya xala yaxinlashib:
- Sara xala, men tez getsem, size qarshi kobudluq olmaz? Bu gun yoldan gelmishem, ozumu pis hiss edirem
Yene terslikden Sariyya xala "mamagil qoy otursunlar, Cahangir seni aparar" deyib meni Cahangirle yola saldi. Bextsizliklerim ard-arda gelirdi. Yol boyu qulaqciqlarimi qulagimdan cixartmadan, pencereden cole baxirdim. Birden Cahangir elini atib nasuhniklerin birini oz qulagina taxdi.
Agzimaciq teeccuble ona baxib:
- Bu nedir? Neyleyirsen?
- Senin qulaq asdigin mahniya men de qulaq

<< 1 ... 9 10 [11] 12 13 ... 72 >>