bashqa tanishlari ile sohbetlerinin sesi aleme yayilmishdi. Bu ses-kuy icinde yegane men ve Cahangir susurduq. Ailevi tanishlarimizdan kimlerse tez-tez yaxinlashir, “tebrik edirik” kimi shablon sozler ishledir, biz de “cox sag olun” kimi daha shablon sozlerle onlari uzaqlashdirirdiq. Men qaymoritden eziyyet cekirdim, hemin axsham da terslikden yene bash agrim tutmushdu. “Getmek istemirem” desem, mama yene “kobudluq edirsen, terbiyesiz olma” kimi notasiyalara bashlayacagindan, susub gelmishdim. Amma mueyyen vaxtdan sonra artiq oturmagha tabim qalmamishdi. Cahangir de mendeki bu halsizligi orub eyilib qulaghima:
- Yaxshisan? Nolub sene?- sorushdugunda,
- Bashim agriyir, qaymoritim bashlayib- dedim. Sariyya xala da sohbetimizi eshitdiyinden,
- Gel bir az yuxarida uzan,-sozu ile meni yuxari otaglardan birine aparmish, derman verib uzatmishdi.

Bilmirem, ya agri meni halsizlashdirmishdi, ya da derman yuxu getiren idi, amma tez bir zamanda yuxuya getmishdim. Ayiq yatdigimdan, otagdaki sese gozlerimi acdim. Cahangir ustume pled orturdu. Dikelmek istesem de,
- Yox, uzan, otag soyuqdur, elave pled getirdim,-deyib ustumu ortdu, ozu de kecib yandaki kresloya eyleshdi.
- Nece hiss edirsen? Bash agrin kecdi bir az?
- Azca kecib. Sen niye burdasan? Qonaqlar getdi?
- Yox, hele ashagidadirlar. Ses-kuyden bezdim. Sevmirem hec bele sesli meclisleri.
- Lap qoca kishiler kimi danishdin,-deyende azca gulumsedim. Cahangir de gulumseyirdi.
- Mane olmaram sene burda? Istesen, bashqa otaga kecim?
“Ozun bil” menasinda ciynimi cekib yeniden gozumu yumdum. Amma daha yuxum qacmishdi, yata bilmirdim. Dozmeyib gozlerimi acdim. Cahangir bayaqki yerinde oturub elindeki planshetla qurdalanirdi.
- Neyleyirsen?
- Hec.. xeberleri oxuyuram. Niye yatmirsan?
- Daha yata bilmirem. Yuxumu qacirdin.
- Bunda da meni gunahkar gorursen?- Cahangir menle danisha-danisha elindeki plansheti ile oynayirdi, bu da meni esebileshdirirdi.
- Menle danishacaqsansa, ancaq menle Danish. Fikrin mende

<< 1 ... 21 22 [23] 24 25 ... 72 >>