bildirmirdim. Bir az sessizlikden sonra, Cahangir:
- Xoshuna geldi bura? Otag rahatdir?
- Aha, pis deyil,- Cahangirin otagdan tez getmesini isteyirdim, bunun ucun yegane usulun ozumu yuxulu gostermek oldugunu fikirleshirdim.
Cahangir elini saclarimda gezdirirdi, bu da hem menim mfikirlerimi qarishdirir, hem de narahat edirdi. Ne demeli oldugumu bilmirdim. Eylib saclarimi opende bashimi yana cekib, “etme” dedim. Cahangir elini saxladi.
- Istemirsen, sene toxunum?
- Yox, istemirem.
- Sebeb?
- Bilmirem, hazir deyilem ozum. Qorxuram..
- Bilirsen ki, seni incitmeyecem.
- Fiziki agrini demirem, umumiyyetle qorxuram.
- Evlenende ancaq kagiz uzerinde fikirleshmishdin bu evliliyi?
- Mne umumiyyetle evlenmek istemirdim. Ozun de bilirsen. Ona gore de bu sohbeti acma.
Danishdiqca, ozumden asili olmayaraq, esebleshirdim. Kimese ozumu izah etmeye, fikirlerimi, hiss etdiklerimi bolushmeye oyreshik deyilem, hele qarshimdaki Cahangir olarsa… Cahangirin uz ifadesinin deyishdiyimi gorub, yeniden ozumu izah etmeye ehtiyac hiss etdim.
- Bilirem, sende de eyni hisslerdir. Mene vaxt ver, daha dogrusu, ikimize de vaxt ver.
- Men sadece kagiz uzerinde evlilik istemirem. Ushaq oyuncaghi oynamiriq burda.
- Onda zehmet olmasa, muqavile shertlerine fiziki yaxinligi da elave ederdin. O vaxt bu haqda mene hec ne dememishdin.
- Leyla, yene bashlama ushaqliq etmeye. Hansi muqavile shertleri?
- Cahangir, sen de menim, ustume getme. Dedim ki, istemirem seni.
- Iyrenirsen menden?
- Beli, iyrenirem. Bunu eshitmek isteyirdin? Aldin cavabini. Indi ise el cek menden,- deyib yeniden yerime uzandim, pledi bashimin uzerine qeder cekdim.
Cahangirin evin qapisini cirpma sesine diksindim. Bu “iyrenirem” sozunu hansi agilla demishdim, ozume de mat qalmishdim. Istemirdim onu, amma iyrenmirdim axi ondan. Sadece ya esebi vaxtima rast geldiyinden, ya da ki, Cahangir cox ustume geldiyinden ve menim ona aciq vermek hissimden, bilmirem, ne sebeblese bu axmaq yalani dedim. “Cox peshmandim” sozu de

<< 1 ... 31 32 [33] 34 35 ... 72 >>