meni kovreltmish, kimlese oz icimdekileri bolushmek hissini yaratmishdi mende. Cahangir ise danishdiqlarima qulaq asir, sonda meni opub:
- Xatireler divarlarda yox, bizim beynimizde hekk olunub. O ev olsa da, olmasa da, biz hemin hadiseleri onsuz da xatirlayacagiq,- demishdi.
Hein gun meni susdurmaq olmurdu. Mamamdan, papamdan, Fira ile ushaqliqda yola getmediyimizden, hetta Gulerden niye xoshuma gelmediyinden bele Cahangire danishirdim. O ise bezi hallarda gulur, bezi hallarda ise "sen ki, lap ushaqsan" deyib meni esebleshdirirdi. Amma bilirem ki, bu vaxta qeder hec kese demediklerimi mehz ona demek onun izzeti-nefsine yaxshi tesir edirdi.
Cahangir de meni sevirdi. Bunu bezileri kimi her deqiqe bashi diline getirmez, umumiyyetle, cox soz demekden xoshlanmazdi. Amma mene baxdiginda o uzunun ifadesi, meni qucaqlamasi, opmesi, mene qarshi diqqetcilliyi- butun bunlardan hiss edirdim sevmesini. Duzu, diline getirmemesi meni cox incitmirdi. Cunki men ozum de cox sentimental bir tip deyildim, hiss etdiklerimi sozde yox, hereketde gostermeye chalishanlardandim.
Dediyim kimi, derslerde fikrim tez-tez havalarda ucar, uzumdeki axmaq gulumseme ile hamini teeccublendirerdim. Hetta qulaghima "o ozundenrazi qizi bele 180 derece deyishen oglana halal olsun" sozleri de catmish, bu sozler meni ancaq guldurmushdu. Menim muellimlerimden biri- Latifa xanim mamanin yaxin refiqesi idi, universitet vaxti qrup yoldashi olmush (menim mamam da hekimdir), sonralar ise refiqeliklerini davam etdirmishdiler. Emin idim ki, onun da qulaghina menim Cahangirle olan munasibetim catmishdi (mama meni bele gorduyune cox sevinir, ona gore de bunu oz etrafi ile bolushduyune emin idim).
Bir defe yene dersde xeyallarim goylerde ucurdu, bayaq Cahangir mene mesaj yazmish, darixdigini demish, bu da kifayet idi ki, menim fikrim havalara qalxsin. Sen deme, bu vaxt erzinde Latifa xanim meni cagirmish, men key ise, elbette ki, eshitmemishdim. Nara meni silkeleyib:
- Leylash, Latifa xanim cagirir,-demese,

<< 1 ... 57 58 [59] 60 61 ... 72 >>