bagishlamayacaqlardi. Aglim "bagishlamasinlar hec, ne olsun ki" deyirdise de, ureyim hec kimin Cahangir haqqinda ele pis dushunmeyini de istemirdi.. Amma bashqa yolum da yox idi.
Mumkun qeder yumshaq tonda mamagile meseleni danishmish, papa esebinden az qala Cahangiri oldurecekdi. Mama da sarsilmisha oxshayirdi bu xebere, amma o daha tez ozune gelmish, papani sakitleshdirirdi.
- Bes indi nece olacaq?
- Boshaniram. Turkiyeye oxumaga gedirem.
Boshanmaq xeberinden daha cox mama Turkiye meselesine teecublenmishdi.
- bu Turkiye meselesi hardan cixdi?
- Mama, burda qala bilmirem, istemirem. Hem de sen de gelersen, muayinelerin ucun. Meni de basha dushun, burda onunla eyni sheherde qala bilmerem.
- Basha dushurem, qizim.
Cahangir ne yollasa, papagille danishmishdi. Bilmirem, nece, amma onlar onu basha dushmushduler, bagishlamamishdilar, amma basha dushmushduler. Papa hec ne demese de (cox agir qebul etmishdi papa bu movzunu), mama bir nece defe "belke, bir daha danishasan onunla? Anlamaga chalishasan. Ev yixmgha ne var, esas bagishlamaqdir, evi qurmaqdir" deyirdi. Cahanhir meni de gormeye gelirdi. Ad gununde onu yene tebrik etmedim. Heyatin ironiyasina bax...
Ad gununde ozu mene onu bagishlamaghimin en boyuk hediyye olacaghini yazmishdi. Hemin mesaji silmishdim.
Cahangir boshanmaghimiza razi olmurdu, Turkiyeye getmek meselesini de sert qebul etmishdi.
- Getme, bilirem ki, oxumagha getmirsen, burdan qacirsan,-demishdi. Ne qeder onunla danishsam da, boshanmaq ucun oz raziligini vermemishdi. Neticede ona:
- Indi yox, amma ne vaxtsa onsuz da boshanacagiq, bele edib ne ozunu, ne de meni incitme,-dediyimde,
- Mene xoshdur,-cavabini verirdi.
Latifa xanimin dediyi olmushdu: hemin universitete meni qebul etmish, sentyabrin sonlarinda Turkiyeye getmishdik mama ve papa ile. Cahangir bizi yola salmagha gelse de, onun uzune baxmamish, sagollashmadan ayrilmishdim. Ele bil basha dushmurdu ki, her defe qabagima cixmaqla, menden el cekmemekle meni nece incidir. Her defe

<< 1 ... 67 68 [69] 70 71 72 >>