evdeki soyuqluq daha da artiq, valideynlerim arasinda bizden gizli qapiarxasi sohbetler coxalirdi. Cox vaxt da bu sohbetlerden sonra mamam bash agrisini behane edib oz otagindan cixmaz, papam da kabinetine girib gece yarisina qeder orda oturardi. Men de kefsiz halda kabinete geder, orda papami qucaqlayar, onun da kefsiz, menlik halda olmadigini gorub divanda oturar, ona mane olmamaga chalishardim. Bir nece defe ondan ne oldugunu sorushsam da, "Hec ne" deye cavab verer, cox ustune getdikde "ushaqsan, qarishma" deyerdi. Onun menle sert danishmagina oyreshmediyimden, gozlerim dolar, daha hemin gun boyu onu dindirmezdim.
Bir axsham qapiarxasi sohbet daha da uzandi, seslerin yukseldiyini eshitsem de, ne dediklerini ayird ede bilmirdim. Qapinin arxasindan qulaq asmaq istesem de, mamamin bize terbiyesi, "bashqasinin sohbetine qulaq asmagin ayib oldugu"dediyi yadima dusherdi, hec kes gormese de, bu oyud-nesihete qarshi cixa bilmirdim. Hemin axsham mamami gozu yashli gordum, bizi opub "bashim agriyir"deyib yene otagina cixdi. Papa da metbezde bir az var-gel edib, kabinete kecdi. Hemin axsham onun bu ehvalini gorub arxasiyca yanina getmedim, yene esebilesheceyinden cekinirdim. Hemin axsham yatmaga getdikde, papam hemishekinden ferqli olaraq, menle bacimi berk-berk qucaqladi, meni bir nece defe opub "Nazrisha, gecen xeyre qalsin" (papam hemishe meni "Nazrisha" cagirar, bu cagirish da cox xoshuma gelerdi) dedi, onun bu hereketi mene qeribe geldi, zarafatla:
- Ele sagollashirsan, ele bil, vidalashirsan,- dedim, bu dediyime ozumun de gulumsemeyi geldi. Papam ise hec ne demeyib otagdan cixdi.
Butun geceni "goresen, ne olub?" fikirleri beynimden cixmirdi. Valideynlerim, yeqin ki, yatmishdi, cunki evden hec bir ses gelmirdi. Butun geceni bu fikirler bashimda dolashmish, yaxshi yatmamishdim. Seher bash agrimi behane edib mektebe getmek istemesem de, mamam bu behaneye qulaq asmayib, meni mecburi mektebe gondermishdi.
Lakin derslerde de hem bash agrisindan, hem de ki, evdeki bu

<< 1 2 [3] 4 5 ... 68 >>