esrarengiz bash verenlerden dolayi fikirlerimi dersimde toplaya bilmirdim. Papamin kefsizliyinin sebebini axtarsam da, tapa bilmirdim. Onsuz da dersdeki mehsuldarligimin sifir oldugunu nezere alib, son 2 dersden icaze aldim. Derslerimde chalishqan biri oldugumdan, hec vaxt dersden icaze almadigimdan, mudir muavini mene inanmish, eve buraxmishdi. Mekteb evimizin cox yaxininda oldugundan, anama zeng etmeye ehtiyac gormemishdi.
Eve catdigimda qapi arxasindan sesler gelirdi. Adeten bizi mektebden dayemiz Mehriban xala qarshilasa da, her ehtimala qarshi mende de acar olardi. Mamam her ishini ehtiyatli tutmagi sever, bize de bunu oyrederdi.
Evden gelen sesleri eshidib oz acarimla eve girdim. Koridorda qapinin agzinda 2 camodan gordum. Teeccuble "Papa ezamiyyete gedir yene? Bes bu boyuklukde 2 camodani neyleyir?' deyib iceri kecirdim ki, papam otagdan cixdi. Arxasinca da mamam. Her ikisi meni gorub teeccublenmishdiler. Papa bir anliq mene baxdi, hec ne demeyib yanimdan tez kecdi, camodanlari da goturub evden cixdi. Men ise hele de donmush veziyyetde arxasinca baxir, ne oldugunu anlamagha chalishirdim. Mama yanimda aglasa da, ona fikir vermirdim, shok veziyyetinden cixmamishdim. Aglimdan "Papa bizi qoydu getdi" kecse de, bunu qebul etmir, beynimin bir hissesi bu fikre qarshi cixirdi. Ne qeder vaxt kecdiyini bilmirem, bir de mamamin meni qucaqladiginda fikrimden ayildim, ozumu de, onu da koridorda xalcanin ustunde oturan gordum. Mama meni qucaqlayib sadece:
- Papa getdi, -dedi.
Bax bu vaxt menim isterikam bashladi. Aglayir, qishqirir, "Niye? Ne ucun? Duzunu de, neylemisen papaya? O hec vaxt bizi, meni qoyub getmezdim. Sen gunahkarsan" deyib qishqirir, ciyinlerinden tutub silkeleyirdim. Belke de, bashqasi olsa, mene shille vurar, ozume getirerdi. Lakin menim mama bele deyildi, hec ne demeyib meni qucaqlayib, sakitleshmeyimi gozleyirdi. Bir az sonra sakitleshmishdim de. Qishqirmaqdan sesim batmish, aglamaqdan uzum shishmishdi. Mamam sakitleshdiyimi gorub, bir daha "Papa

<< 1 2 3 [4] 5 6 ... 68 >>