monitorda imish kimi davranirdi. Menim cavab vermediyimi gorub hec ne demirdi. Men de otaghin ortasinda axmaq kimi durmaqdan el cekib oz shkafima yaxinlashdim. Qovluqlari tapib otagdan getmek isteyirdim ki, Kenan meni sesledi. Bu defe sesi tam ferqli idi. Sesi asta cixsa da, tonunda bir mehribanliq, qaygikeshlik duyulurdu:
- Nece gedeceksen eve?
Bu sualinami, yoxsa ses tonuna mi daha cox teeccublenmishdim, bilmirem.
- Mashinla gelmishem, qapinin agzinda saxlamisham.
Geldiyimden beri Kenan ikinci defe uzume baxib:
- Ehtiyatla get, narahat olmayim,-dedi.
Men de hec ne demeyib, daha dogrusu deye bilmeyib otagdan cixdim.
Eve nece geldiyimi, mashini nece surduyumu bilmirem. Aghlamaqdan gozlerim shishmishdi. Niye agladighimi da basha dushmurdum: oz umidsizliyemi mi, Kenanin qurulughuna mi, papamin taleyinin bumerang kimi mene qayitmasina mi, hec vaxt etmeyeceyim hereketleri indi etdiyimime ki, ilk sevgime mi.. Bilmirem .Sadece ureyimi boshaltmaq ucun aglayirdim axmaq kimi..
Butun bunlar azmish kimi seherisi gun meni daha da pisleshdiren ikinci xeber eshitdim: atamin yene qizi olmushdu, adini Nermin qoymushdular.Kompaniyamizin yeni layiheleri ile elaqedar bizim de ishimiz coxalirdi. Artiq axsham saat 6-da ishden cixmaq bize kuks kimi gelirdi. Nezere alsaq ki, men seherler dersde olurdum, ona gore de cox vaxt ishlerimi yekunlashdirmaghi catdirmir, normal ish saatlarindan sonra da idarede qalmali olurdum. Kecen defe axsham vaxti qovluq ucun ishe gelmeyime deyinen Kenan ne ecebse indi gec saatlarima qeder idarede olmaghima irad etmezdi.
Ksabinetin qurulushu ele idi ki, onun ish stolu menimki ile uzbeuz idi. Herden qovluqlardan, monitordan gozumu cekib qarshiya baxdiqda onunla goz-goze gelerdik. Kenanin basishlarinda bir qeribelik sezerdim- sanki menim beynimden kecenleri, fikirleri basha dushmeye chalishirmish kimi mene baxirdi. Bashqa bir hallarda ise indi deyeceyim ne qeder pafoslu ve bedii gelse de, bu, beyninde firtinalar qopan, ne ustundese mubarize geden bir

<< 1 ... 31 32 [33] 34 35 ... 68 >>