Amma indi yox..
Kenanla seherisi gun ishde gorushende munasibetimizde hec bir deyishiklik yox idi: yeqin, o da menim birinci varianti secmeyimi gozleyirdi, bu sebebden menden "erizemi yazib cixmaq" sozlerini eshitmediyine teeccublenirdi. Belke de, onun o sevgi etirafindan sonra menim munasibetimin deyisheceyini, bashqa cur davranacaghimi gozleyirdi. Men ise hemisheki kimi davranirdim- sessizce ishlerimi gorer, mumkun qeder goz-goze gelmekden cekiner, axshamlar da hami ile sakitce sagollashib gederdim. Bir defe isle bagli iclasdan cixanda, Kenan meni sesledi.
- Nazrin, sen bir az artiq gala bilersen?
Hami otagdan cixdi, men ise yerime eyleshdim. Sohbetin neden gedeceyini texmin etmishdim. Her shey bu qeder uzun muddet uzun sakit davam ede bilmezdi.
Kenan, deyesen, bu sohbeti cox fikirleshmish, planlamishdi. Sozlerinde o defeki cetinlik, qiriq-qiriqliq yoxdu, sanki evvelceden yazilmish skript uzre danishirdi:
- Dediklerimi fikirleshdin? Nedir qerarin?
- Bilmirdim ki, menden qerar vermek gozlenilir.
- Qalmaghi secirsen? Sene hec bir umid vere bilmirem.
- Bilirem.
- Ikimiz de eziyyet cekeceyik. Bunu isteyirsen?
- Bes siz getmeyimi isteyirsiniz?
Kenan bu suali gozlemirdi. Yeqin ki, sohbetin bele donush almaq ehtimalini oz skriptinde nezere almamishdi. Sakitce durub pencereye yaxinlashdi, uzunu gormesem de, uzunde yene o "beynindeki mubarizenin gozlerinde eks olundughu" ifadenin oldughuna emindim. 11 ay erzinde az-cox beled olmushdum xasiyyetine.
- Yox, istemirem. Ikimizin de elediyimiz, axmaqliqdir. Amma elimizden bir shey gelmir. Gorek, hara aparacaq bizi bu axmaqlighimiz.
Bunu deyib otagdan cixdi.
Belelikle, ikili heyat oyunumuza bahlamishdiq. Sehv basha dushmeyin, hereketlerimizde evveller olmayib indi olan hec ne yoxdu, hemishe nece, indi de ele ishe gelib-geder, bir-birimizle olan unsiyyetlerimizde, davranishimizda artiq-eskikliye yol vermezdik. Sadece indi bir-birimize olan munasibetimizden xeberdardiq. Oyunumuzun yegane ferqlendirici xususiyyeti

<< 1 ... 43 44 [45] 46 47 ... 68 >>