her gun idarede 1-2 saat artiq qalmaghimiz idi. Yene de sehv basha dushmeyin, bu 1 saat erzinde hec ne artiq etmezdik, oz masalarimizin etrafinda oturar, ishimizle meshgul olardiq. Amma axsham saat 6-dan 7-e, bezen 7.30-a qeder davam eden bu zaman kesiyi erzinde Kenan menim idi. Her ish gunu axsham saat 6-nin, ishcilerin eve getmeyini, "menim vaxtim"in gelmeyini sebirsizlikle gozleyerdim. Eger otagda kamera olsa ve kimse bize nezaret etse, bu 1 saatin evvelki 9 saatdan hec bir ferqi olmadighini gorerdi. Amma bizim ucun ferqli idi bu saat. Oz masalarimizda oturar, ishimizi gore-gore sohbet ederdik. Iki buz adamin edeceyi sohbetin maragli oldughunu demek cetindir. Men de, Kenan da oz ushaqliqlarimizdan, ailelerimizden, universitet illerinden, ortaq muellimlerimizden (Kenan ile aramizda 11 yash ferq olsa da, yeni mentiqi olaraq universiteti menden 11-12 il evvel bitirse de, xeyli sayda muellim vaxtile hem ona, hem de mene ders demishdiler, deyesen, BDU-da kadr deyishilmesi kimi anlayish yox idi) danishar, cox vaxt ise susardiq. Ikimizin uzbeuz oturub susmaghi bele bize xosh idi- xasiyyetlerimiz cox oxshar idi. Belke, buna gore ele sevirdik bir-birimizi. Amma bu sohbetlerimizde 2 tabu- hec vaxt toxunmadigimiz movzu vardi: menim papam ile munasibetlerim ve Kenanin evlenmeyi. Bezen saat 7-de, nadir hallarda ise 7.30-da Lale papasina zeng edib daha eve gelmesini isteyer, bununla da menim vaxtim qurtarar, Kenanin esl heyati- "onlarin vaxti" bashlayardi. Lalenin zenginden sonra men sakitce hazirlashib cixar, menden bir az sonra ise Kenan eve yollanardi. Ve bu ssenari uzre heyatimiz bir nece ay davam edirdi. Her Ikimizin aglinda "Bu ne vaxta qeder davam edecek? Sabah ne olacaq?" suallari olsa da, dilimize getirmezdik. Kenan her sheyi evvelceden mene aciq shekilde bildirmishdi, mene hec bir umid vermemishdi, men de bu shertleri qebul etmishdim. Indi sabaha nese umid beslemeye haqqim yox idi.
Kenanla baghli hisslerimi, indiki bu "heyat"mi hec kese danishmamishdim: mamaya

<< 1 ... 44 45 [46] 47 48 ... 68 >>