artıq.Sesimize anamla dayımda otağa geldi.
-nolub size?,-anam bu gözleri deyib Aydanın saçlarını görende o da dayımda gülmeye başladı.Aydan ayağa qalxıb,-neye gülürsüz bilmirem,men gedirem tortumu yeyem,hanı menim çengelim,men elimde çengelle gelmişdim axı?,-deyende bizim dördümüzde qehqehe çekib ürekden güldük.Çoxdan idi bele gülmemişdik.Dayım Aydanın saçındakı çengeli çıxarıb eline verdi.Aydanın saçları krem olmuşdu.Özüde bize qoşulub gülürdü.Günler bir-birini evez edirdi.Cavid ara-sıra Sabinanın dalınca özü gelerdi.Desemki özünü qeribe aparırdı,gözlerini menden çekmirdi,yox ele deyildi.Ancaq her defe qapıdan çıxanda mene baxıb sonra çıxardı.Bu son baxışı ele olurdu ki,men özümde bilmeden ona bağlanırdım.Onun haqqında xeyallar qurmurdum.Men realist idim,sadece o iki-üç saniyelik baxışa bağlanmışdım.Yay sesiyam başlamışdı.Bir gün imtahandan çıxıb eve gelende metroda Cavidle rastlaşdım.O mene yaxınlaşıb medeni şekilde “salam” verdi.Qatara minende ise yer olmadığından mende ayaq üste qalmalı oldum, adamın çoxluğu ve pencerelerin bağlı olmağı diger terefden yay feslinin olması havasızlıq yaradırdı.Artıq nefes ala bilmirdim,burnumda çeper eyriliyi olduğundan hemişe nefes almamda problemler yaşayıram.Cavid bunu hiss etmişdi deyesen,pencereni açmaq üçün mene yaxınlaşdı.Pençere men terefden açılırdı.Biz ele dayanmışdıq ki,bir-birimizin nefesini eşıdırdık.O derinden nefes alırdı.Menim burnumda problem var idi bes ona ne olmuşdu?Metrodan çıxandan sonra o meni avtobusa kimi ötürüb,gediş haqqımıda evvelceden ödedi.Men pencere terefde eyleşmişdim.O çölde dayanmışdı.Biz yol boyu demek olar ki, heç danışmamışdıq amma indi Cavid susmaq bilmirdi,belkede üç-dörd defe Sabinanın nece oxuduğunu soruşmuşdu.Meni gülmek tuturdu.O özüde gülürdü bu halına.O günün gecesi yene üzümde axmaq gülümseme ile oturmuşdum.
-bu defe menden qaça bilmeyeceksen.Tez ol danış,-deyib Aydan meni qıdıqlamağa başladı.
-yaxşı yaxşı eleme danışacam.Danışacam deyirdim ,amma danışağa heç ne yox idi.
-xoşun

<< 1 ... 21 22 [23] 24 25 ... 69 >>