danışır,gülürdü.Dediyine göre içerişeherin bütün küçelerini tanıyırdı.Başımız onun xatirelerine ele qarışmışdı ki,çıxılmaz küçeye gelib çatmışdıq.İkimizde bir-birimize baxıb gülürdük.
-heqiqeten gözel tanıyırmışsız.
-mene inanmırsız?Yene yanaqlarım qızarmışdı,başımı aşağı saldım.O birde tekrarladı.
-mene inanırsız he Zümrüd xanım?Men sakitce divara söykenib başımı “he” menasında terpetdim. Başımı qaldırmağa utanırdım.Lakin baxanda gördüm ki,o da menim kimi divara söykenib mene baxır.Sabinanın aparmağa gelende mene nece baxırdısa indide o baxış vardı gözlerinde,menim vurulduğum o baxışlar.Birden o gözel bir bend şeir dedi.
Ressam, sevgilimin resmini gel çek,
Sevgilim gözeldir, sen de gözel çek...
Nazına çatanda fırçadan el çek,
Qoy onun nazını men özüm çekim...
Heç vaxt düşünmezdim ki,o bele intonasiyayla şeir deye biler.O dediyi bu bir bend şeirden sonra ise yanıma gelib qarşımda dayandı.
-menim heyatım çetinliklerle doludur,bundan sonrada yeqinki çetinlikler çox olacaq,size gözel heyat qayğısız gelecek söz vere bilmerem,ancaq sizi hemişe seve bilerem.Menim sevgilim olarsız?
-he.Yanaqlarım od tutub yanırdı.O çenemden tutub başımı qaldırdı.
-menim sevgilim.Menim nazende sevgilim.
-nazende niye?
-çünki senin xoş edana vurulmuşam.Biz sevgili olmuşduq.Bizi nelerin gözlediyini,heyatın bizi ayırmaq üçün qurduğu planlardan xebersiz,bir-birimizi berk qucaqlamışdıq.Birazda gezenden sonra o meni eve ötürdü.Bir saatlıq getdiyim görüş dörd saat çekmişdi.Qapını Aydan açdı.Gülümü tez arxamda gizletdim.İçeri keçıb arxa-arxaya otağıma getmeye çalışsamda Aydan eyilib o teref bu terefimden arxamda ne gizletdiyime baxmaq isteyirdi.
-aha yene gül.
-of Aydan.
-oflama danış.Neynediz?Bacımın xasiyyetine beled olduğumdan en axırından başladım.
-sevgili olduq,-deyib tez otağıma qaçdım,qapını bağlayıb eynimi defişmeye başladım.
-aç qapını.
-Aydan imkan ver eynimi deyişim,danışacam,sene beledem ,biliremki,elçeken deyilsen.Men geyinib otaqdan çıxanda gördüm ki,Aydan

<< 1 ... 25 26 [27] 28 29 ... 69 >>