anası gede bilirdi.O vekilinin telefonu ile menle elaqe saxlayırdı.Onun mehkemesi yanvarda olacaqdı.Menim ise sesiyam başlasada fikrimi derslere vere bilmirdim.Neçe defe Cavidden xaiş etmişdim ki,icaze versin mende onu görmeye gedim,amma o qeti şekilde etiraz etmişdi.Günler keçmek bilmirdi.Cavid üçün burnumun ucu göyneyirdi,ele darıxmışdım ki,onu bir deqiqelik görmek üçün neleri qurban vermezdim.Bizim her danışığımızın sonunda menim göz yaşlarım axmağa başlayırdı,buna baxmayaraq ona teselli verirdim,sebrli olmasını deyirdim,bu da keçecekdi,emin idim,Cavide lap on il verse idiler men yene onu gözleyecekdim.Her danışığımızda bunu ona hiss eledirirdim,istemirdim fikri birde mende qalsın,isteyirdim o bilsin ki,men en çetin anlarında bele onu atmayacam,dözecem,güclü olacam.Men bilirdim ki,Cavid menden güç alır.Bizim bütün planlarımız pozulmuşdu.Axı niye biz insanlar geleceye dair daim planlar qurur,xeyallar aleminde yaşayırıq,amma ki, bizim xeyallarımız qumdan hazırlanan qalalar kimidi.Biz ömür boyu neyinse uğrunda mübarize aparırıq,çalışırıq,didinirik ki,ona çataq,tam çatıram dediyimiz zaman heyat adlı ruzigar eserek onu daha da uzaqlara aparır.Bu defede heyat bizi,Cavidle menim sevgimi sınayırdı.Men bu sevginin gücüne emin idim,o her sınaqdan çıxacaqdı.Cavidin mehkeme işi menim imtahanımla bir güne düşmüşdü.İmtahanı nece verdim heç bilmedim,tez çıxıb mehkeme binasına qaçdım.Cavid her ne qederde gelme desede men getmişdim.Cavid meni görüb teeccüblenmişdi,bir o qeder de gözlerine işıq gelmişdi,bu insan menle nefes alırdı.Bunu her hereketinde göre bilirdim,hetta bir defe öz dili ile de etiraf etmişdi,baxmayaraq ki, Cavid sevmezdi ele xoş sözler demeyi.Hakim qerarı oxuyanacan Gülnaz xanımın gözlerinin yaşı qurumurdu.Ele mende ondan ferqli deyildim.Cavid ise özünü toxdaq tuturdu,amma çox arıqlamışdı,üzü ise tüklü idi.Cavide iki il iş kesilmişdi.Onu aparanda Gülnaz xanımla Fazil kişi onunla görüşdüler,men ise irelide gedib,onu aparacaqları maşına yaxın bir yerde

<< 1 ... 46 47 [48] 49 50 ... 69 >>