Tek Ehtiyacım Seni Yaza bilecek
Qeder Güclü Bir Qelem Olsa Gerek...
Ki... Seni Yazmağa Ne Qelem Çatır
Ne de Men...
İkimizde Tükenirik...
İstehlak edirik Bir-birimizi... Mene Sensizlik Yaramır!
Acı Damarlarıma Sen Yoxken Daha
Tez Yayılır...
Daha Tez Qucaqlayır Ruhumu...
Men ''Bitmişlikle, Tükenmişlik ''
Arasında Böyük Bir Yalanam Artıq... Susduqlarım Boğazıma İlişir Her
Nefesde...
Ölürem!
Sonra Ne Göye Dayaza bilirem Ne
de Yere...
Gedib Gelmişlik Arasında Sıxışıram... Senin Doğru Zamanların Menden Çox
Evvellerde Qalmış Sevimli...
Men hemişe Sehv Zamanlara
Mecburam İndi...
Qış Güneşine Aldanıb Açan Çiçekler
Kimi Mövsümsüz Solacaq Olsa da Sene Olan Eşqim, İnadına Sevirem
Seni...
Zerer Göreceyemi Bile-bile...
Sonunda Solacağamı Bile-bile
Sevirem Seni...
Sene Açıram Üreyimi... Bilirem ki
Güneşin Umurunda Deyil Mövsümsüz
Açan Çiçek...
Men Yene de Açıram Üreyimi...
Umurunda Olmasa da, Sevirem Seni.. Senin Doğru Zamanların Çoxdan
Xerclenib Getmiş Sevimli...
Senin günahın Deyil Mene Sehv
Zamanlarda Gelmeyin...
Ya da Menim Sene Gelmem En
Sehv Zamanında... Zamanlarımız Uyğun gelmese de...
Menim Üçün tez Olan Sene Gecikmiş
Olsa da Sevirem Seni... Hemişe Doğru Zamanda Doğru Yerde
Olar Deye Düşünerdim Eşqim...
Halbuki Men Eşqi Tapdığımda Sehv
Zamanındaydım Heyatının...
Ve En Sehv Yerinde...!!!