paltarı yeniden yerine qoydu.
- O yaxşıdır?
- Yox.. ayrısını seç. Bu başqa birine yaraşrdı.
- Kime?
- Kassada gözleyirem. ne götüreceksense götür gel.
Kenan uzaqlaşn kimi Fatma elini atıb o paltarı götürdü. Arxası uzun önden qısa firuzeyi don inceliyi ve sadeliyi ile şık görünürdü. Özü üçün bir iki paltar da götürüb kassaya yaxınlaşdı. Paltarları kassir vuranda dona gözü sataşan Kenan Fatmaya göz yetirse de o özünü görmezeliye vurub üzünü sağa sola çevirirdi.
- Ne?
- ....
- Ne baxırsan?
- ....
- Paltardıda.. refiqemin qızına yaraşacaq.
- Indiden deyirem eşidem bilem. görem ki, o qızı mene almaq isteyirsen.
- Ne? Sene? Allah vurmuşdu seni gül kimi qızı sene niye alım.
- Bes ne oldu çirkin idi. zövqümce deyildi.
- Çox danışırsan Kenan.. yordun meni
- Kim men? Ya sen.
- Gel.. bunları aparmalıyam ona. Hele görüm razı salacağam.
- Hele xanım qız naz da edir? Heç gelmesin. Sen inye mecbur edirsen.
- Sabah ele demeyeceksen amma.
- Ne dedin eşitmedim.
- Deyirem tez gel... apar meni otele...
Kenan otele sürüb Fatmanı gözlemye başladı. Bir saat keçende Fatma gözlerini sile sile gelirdi. Kenan bunu görünce teecüblendi
- Nene? Ne oldu? Niye ağlamısan? Nese deyib? Incidib seni?
- Sakit ol. Heç kim heç ne demeyib. Yaxşıyam..
- Amma ağlayırsan..
- Oğlum, qurban olduğum qorxma, sür gedek. Inan heç kim heç ne demeyib. Gedek. Sabaha çox işimiz var.
Kenan heç ne anlamadan eve sürdü. Fatma xanımı enerjisine çatmaq mükün deyildi. Ele yorulmuşdu ki, başını yastığa qoyan kimi yuxu tutmuşdu. Seher açııldığında ise başının üstünü kesen nenesini görünce dik atıldı.
- Neynirsen?
- Qalstuk axtarıram sene .
- Ne qalstuku. Men qalstuk taxmıram.
- Bu gün taxacaqsan...
- Niye..
- Köyneyini ütüledim. Pencekle şalvarın da hazırdır. Qoymuşam ora. Mence bu qalstuk yaraşacaq sene .
- Bunu haradan alımsan. Menim bele rengde qalstukum yoxuydu.
- Men almışam gül balama. Hediyyye.
- Firuzeyi rengde?
- He.. nedir ki. Bilmirsen en sevdiyim rengdir.
-

<< 1 ... 116 117 [118] 119 120 ... 172 >>