görmese bele geyimin ona nece yaraşdığını tesevvür etmek çetin deyildi. Kenan ise bunu vecine de almadan elinde çanta ile bara yaxınlşadı. İçki sifariş verib nenesini kenardan izledi. Heç hevesinde deyildi ki, kiminlese tanış olsun. Az evvel duyduğu etir onu artıq başqa yere, buralardan çox çşox uzaqlara aparmışdı. Içki biten kimi yeni qedehle evez olunurdu.
- ne oldu? Yene başladın?
- Bura geldim uzaq duram sizden. Nenemde sen de durub geldiniz bura. Indi neyniyim hara gedim ki, qarışan olmasın
- Men sabah dönürem onsuz da. Neneni de apararam.
- Ay hay, apara bilsen.
- Kiminle söhbet edir.
- Ne bilim. Refiqesidir, refiqesini qızıdır kimdir bilmirem.
- Mmm.. nenen ele bele adamlarla dostluq etmez. Mence sen de tanış ol.
- Ata.. .
- .....
- Tek burax meni.
- Yaxşı... amma çox içme. Heç olmasa buradakı teqdimatda başını yarmasınlar.
Sinan bey sözünü deyib getmişdi. Amma görmedi ki, bu sözü ile Kenanın daha da sarsıtdı. Doğrudan da her şey o gece başlamışdı deye düşündü. Her ne qeder teferrüatı ile xatırlamasa da, o andan bele duyduğu qoxunu unutmamışdı. Mehz bu qoxudan tapmışdı Firuzeni. Bu gece her şey ona Firuzeni xatırladırdı. Kenan artıq hissleri qarşısında aciz qaldığı üçün esebileşirdi. Badeni elinde nece sıxdısa elinde parçalanan şüşe qanatmışdı. Yene de ferqinde deyildi. Barmen onun elini temizlemeye çalışarken ayılmışdı xülyasından. Elini geri çekib nenesi terefe getdi. Çox da yaxınşalmadan
- men gedirem.. Atamla qayıdarsan deyerek nenesinden uzaqlaşdırdı ki, geri dönen Firuzeyi rengde donu geyinmiş qızı görünce nenesini çantası elinden düşdü. Gözlerini sıxıb başını silkeleyirdi. Içkinin tesirinde olduğunu düşünürdü, amma yox. Qarşısında dayanan Firuze idi. Xülyası yox.. canlı cismi ile bir cüt balaca qara gözleri ile nazik dodaqları ile bir sözle Kenanın her gün beyninde canlandırdığı siması düz qarşısında dayanmışdı. Onun da teecüble baxmasından belli idi ki, Kenanı görmeyi gözlemirdi. Firuze Fatma neneye baxıb başını buladı.
-

<< 1 ... 120 121 [122] 123 124 ... 172 >>