Qızım.. izn ver teklikde danışaq.
- Mene yalan dediniz..
- Yox..
- Dediniz ki, o burada yoxdur.
- Firuze...
Kenanın onu adını çekmesi ile Firuze yerinde dondu. Üzünü döndermeden Fatma neneye baxırdı. Ağlamamaq üçün özün zorla tuturdu. Nefes alıb vermesinin süretlendiyini görmemek mümkün deyildi.
- firuze sensen....men xeyal görürem?
- Yox oğlum. Firuzenin özüdür.
- Firuze
- Yaxın durma mene. Burada olduğunu bilmirdim. Bilsem ayaq basmazdım. Fatma xala size de teesüf edirem. Men sizin sözünüze inanmışdım.
- Qızım men de onun geldiyin teze öyrendim. Bilirsen, dememiş gelmişem. Şübhelenib.
- Izninizle..
Firuze süretle oradan uzaqlaşanda Kenan arxası ile donuq şekilde baxırdı.
- sefeh oğlan ne daynmısan get arxası ile. Bura qeder menlik. Bundan sonrası senlik.
- Ne ?!
- Ne ne... deyirem get. Qızı ta İrandan bura getizdirmişem. Bele arxası ile baxasan deye yox. Get sevdiyine sahib çıx.
- Sağol nene. Çox sağol...
Kenan Fatmanı nece qucaqladısa Fatma zorla onun qollarından çıxdı.
- dur deli oğlan boğdun.. sonra teşekkür edersen. Get, tez ol... celd..
Kenan Firuzeni canlı şekilde qarşısında görünce anladı ki, ondan ne qeder uzaq dayanmağa çalışsa da ona o qeder yaxın bağlanır. Artıq onu tapmışken itirmek fikri yox idi. Süretle pillelerden düşüb heyete çıxdı. etrafa boylansa da heç kim görünmürdü. Taksiler dayanan yere gelib firuzeyi rengde donla çıxan xanımı görüb görmediklerini soruşdu. Her biri eli ile mekanın bayırınıgösterdi. Kenan qaçaraq bayıra çıxdı. Firuze yol kenarında idi. Qaçmağa çalışır ayaqqabıları mane olurdu. eline alıb yeniden qaçmağa çalışanda qolundan tutan el onu geri çevirdi. Kenanla düz üz –üze dayanmışdı. Boyu balaca olduğundan başı onun çenesine ancaq çatırdı. Nefesini üzünde hiss edirdi. Yerinde donmuşdu. Keymişdi.
- Firuze... inana bilmirem. buradasan..
- Burax meni..
- Yox..heç vaxt... bir daha ölsem bele buraxmayacağam..
- Kenan..
- Can Kenan.. Firuzem....menim Firuzem...bir bilsen ne çekdim sensizlikden.

<< 1 ... 121 122 [123] 124 125 ... 172 >>