sonra Firuze ağlamağa başladı.
- Sakit ol.. her şeyi yoluna qoyacağıq.
- Yox.. olmaz..
- Offf... besdir artıq. Olmaz , yox, istemirem. başqa söz bilmirsen sen.
- Yox.
- Firuze!?
- Burax dedim.. çıx otağımdan..
- Hmmm.. bayaq ele demirdin amma.
- Sen meni mecbur edirsen.
- Denen..
- Neyi?
- Sen de sevirsen. Bilirem. denen.
- Sene ele gelir, qalx üstümden.
- Daha da ireliye getmeyimi demek istemirsense denen..
- Sen meni çox incitdim.. boş bir şeyin qisasını almaq üçün menden istifade etdin. Menimle oynadın!
- Çox peşimanam! Hem de it kimi .Bağışla... qelbini qırdım bilirem.
- Sen...sen.... eşşeksen.. öküzssen!
- He.. eleyem..
Firuze esebi halda bunları dediyi halda Kenanın mesum baxışlarla bunu tesdiqlemesi Firuzeni gülmeyine sebeb oldu.. Kenan Firuzeni bele görünce dözmeyib onu yeniden öpecekdi ki, üzüne deyen dilleden gözlerini qıydı.
- deyesen sen ağ eledin axı...
- deyesen sen de elini öyreşdirdin axı... bir ucdan vurub, yaralayırsan...
- incitdi...
- he...
- ECEB OLDU!
- Ayda yene başladı.
- Qalx üzerimden..
- Mene bele rahatdır.
- Kenan!
- Ay can..
- Canına derd..
- Dili qurumuş.. kim men? Sağol vallah. Bu da sevirem deyen adam..
- Senin elediyin nedir guyam?
- Pişik balasını.....
- He... davam ele.. balasını...
Firuze aniden dediyi söze özü de duruxdu. Cümlesini tamamlaya bilmridi. Kenanın gülümsemesi ise lap utandırırdı onu.
- eşidirem. sen pişik men balasını neynir...
- zehrimar eleyir, burax.
Qapının döyülmesi ile her iki birden diksindi. Kenanın ani boşluğundan istifade eden Firuze celd ayağa qalxdı.
- Firuze, qızım gele bilerem?
- Hiiiii atam... Kenan atam
- Oo ne gözel.. gelecek qaynatam da gelib. Qoy men açaram
- Delisen sen! Sakit dur.. sesini çıxarma!
- Firuze niye pıçıltı ile danışırsan?
- Kenan sus! Qurban olum sus! Allahım... Allahım neyniyeceyem men.
- Firuze, niye gizlenek ki? Ikimiz de böyük insanlarıq. Hem daha yaxşı.. Atana ikimiz de nişanı qaytaracağını menimle

<< 1 ... 134 135 [136] 137 138 ... 172 >>