sanki. Elini tanımırdı o heç. Arada bir İrana qayıdanda ata bala Elinin ailesini ziyarete gedirdiler. Olduqca alicenab aile idi. Evin tek oğlu olduğundan valideynleri başına dolanırdı. Elini uzaqdan uzağa tanıyırdı Firuze. Heç vaxt o qeder de uzun uzun ünsiyyetde olmamışdı. Atası Elinin ona talib olduğunu deyende ilk olaraq redd etmek istese de atasının isteyi ile he demiş oldu. Belke de normal şeraitde yene de etiraz ederdi, amma her şeyi öyrendikden sonra, bilende ki, illerdir Cavad muhsin heç ne belli etmeden bütün heyatını bu qıza hesr edib ona atalıq edib ona duyduğu minnet borcu sonsuz idi. Bu borcdan nece çıxardı bilmirdi. Elinin ailesi olduqca nüfuzlu aile idi. Gelecekde onların aileler arası bizneslerinin Cavad Muhsine de xeyir edecekdi. Firuze razılıq vermekle atasına heç olmasa da az da olsa yaxşılıq etmiş olardı. Elinin özü de ailesi kimi alicenab olduqca yaraşıqlı, fars kökenli ali tehsilli ve medeni bir insan idi. Firuze her ne qeder könlünde Kenan kimi kobuda yer açsa da onun da huzura sakitliye ehtiyacı olanda Elinin yanında tapmış olurdu bu sakitliyi. İndi bura gelende Kenanı görmesi her şeyi alt üst etdi. Beyninden Eli üçün açdığı yer bele qapanıb ancaq Kenana üçün düşünmeye üreyi Kenana üçün vurmağa başladı. Her ne qeder Kenana yox, istemirem dese de üreyini derinliynde isteyirdi ki, Kenan onun qolundan tutsun ve zorla uzaqlara aparsın. Her şeyden her kesden uzaq.
***
- Kenan..
- Nene, tek qalmaq isteyirem.
- Men bilmirdim..
- Bilsen ne deyişecekdi ki, yaxşı elemisen. Firuze ele bilir bu iş burada qaldı.. yox.. o üzük qayıdacaq.
- Kenan...
- O meni sevir, gözleörinden görürem .
- Kenana oğlum
- Nene bir görsen mene baxmağını, üreyimi oxuyur ele bil. Hansı insan sevmediyi birine ele istilikle baxar.
- Kenana mene qulaq as...
- Başa düşnürem bunu nece ede bildi. Qadınların her zaman xeyanetkar olduğunu düşünmüşem, amma Firuze üçün bunu düşünmürdüm. Onu sevdiyine xeyanet edeceyini düşünmürdüm.
- Kenan mene qulaq as..
- Amma o da

<< 1 ... 138 139 [140] 141 142 ... 172 >>