daha doğrusu yaxından tanış deyilik. Men...yeni Selma onun katibesi idi. Selmanın yanına gedib gelende görmüşdüm. Yeqin oradan bilir.
- He.. demek Selmanın dediyi genc adam budur.
- Selmanın dediyi? Ne demişdi ki?
- Heç, türkiyede olanda iş adamının genc oğluna katibelik etdiyini demişdi. Ne ise.. boş ver.. men gedim. Teyyareye gecikmeyim.
- Yaxşı.. seni yola salım.
- Yox yox. Gelme. Sen qal hazırlaş. Nişanlın gelir. Yeqin ki, seni gezmeye aparacaq. Bezen düzen.
- Ataaaa...
- Yaxşı yaxşı utandırmayım seni.. görüşerik qızım.
Cavadın otaqdan çıxması ile Firuze derinden nefes alaraq yerinde oturdu.
- başımın belası.. her yerde de qarşıma çıxır. Adı batmış.. off offf...
Firuze yatağa uzanıb tavana zillenmişdi. Yene de dünene gece olanları xatırlayır, hem gülür hem esebileşir hem de teesüflenirdi. Anlamadığı, qarışıq duyğular içinde düşünceye dalmışdı. Elin gelecekdi gelmesine, amma Firuzenin ne onu görmeye hevesi ne de isteyi vardı. Odur ki, eyinde olan paltarlarla kifayetlenib Eli üçün xüsusi heç ne elemedi. Xeyli keçmişdi ki, otaqda olan sessizliyi qapını döyülmesi pozdu. Firuze ayağa qalxıb qapını açanda qarşısında Elini gördü. Adam doğrudan da yaraşıqlı idi. Özünemexsus xarizması ise istenilen qızı başdan çıxara bilerdi. Amma Firuze artıq yeniden Kenanın qaladığı ateşde yanırdı. Gözü başqa heç kimi görmürdü.
- Salam.. xoşgeldin elemeyeceksen.
- Aleykuma salam.. xoşgeldin. Buyur.
- Ele bu? Daha isti qarşılma gözleyirdim.
- Bağışla.. sadece saat ferqi meni burada yuxusuz qoyur. Key kimiyem.
- Eybi yox.. onsuzda boyun çatmaz.
- Neye?
- Bax buna.
Eli eyilib ehmalca Firuzenin yanğına öpüş qonduracaqdı ki, Firuzenin geriye atılmasından özü de çaşdı.
- firuze, yaxşısan?
- Gel çıxaq. Bir az hava alaq. Dünenden otaqda qalmışam.
- Yaxşı gedek, amma..
- Gel.. gözle çantamı götürüm.
Firuze çantasını götürerek Elini yanından keçib süretle lifte teref getdi. Eli bilirdi ki, Firuze onu sevmir, amma en azından iranda olanda bir gülüş, bir

<< 1 ... 140 141 [142] 143 144 ... 172 >>