Her an ona xeyanet edeceyini düşünmekle yaşamaq yaxşıdır? O düşünceyle yanındakı heyat yoldaşına xeyanet etmek yaxşıdır? Cavab ver. Bunu isteyirsen?
- .....
- Ağlama, cavab ver. Bunu isteyirsense men yanındayam.. getmirem.
- Eli...
- Istemirsen. Çünki sen ele deyilsen. Mene bax.. üzüme bax.. niye razılaşdın buna.
- Atam...
- Ne atam? Atan mecbur etdi?
- Yox.. mecbur etmedi. Sadece çox isteyirdi...özün bilirsen. Men kimem, o meni nece böyüdüb.
- He ne olsun?
- O olsun ki, bütün bu yaxşılığın evezini sevgiye qurban vere bilmerem.
- Ay deli.. camaat çöllere düşüb aşiq olacağı insanı axtarır. Onun uğurnda canından keçmek üçün her şeyi qurban vermek üçün zaman güdür sen deyirsen qurban vermerem. Cavad bey kimi insan var? O senin bir gülüşün üçün dünyanı dağıdar lazım gelse. Men onun dilinden sene vurulmuşam. Yoxsa senin kimi qara balaya baxan deyildim.
Firuze Elinin axırıncı sözüne gülüb gözünü yaşını silirdi..
- Ay sağol.. gül hemişem. dediyim kimi bu mene asan deyil.. Amma bele de yaşaya bilmerik.. her şey burada dayansa yaxşıdır. Indi sen get onu tap. Danışın. Besdir artıq.. qoy ne edecekse etsin. Amma...eşidem bilem seni incidib inan mene sevgilini parçalayaram...
- Eli.... çox sağol... çox sağol...yaxşı ki varsan..
Firuze Elini boynunu qucaqlayaraq ağlamağa başladı.
- Yene başladı da. Men bilseydim evvelden ki, sen bele sulu gözssen heç yaxın da durmazdım.
Firuze onun sinesine yumuruq vuraraq gülmeye başladı. Eli de gülürdü, amma hiss olunurdu ki, kederli tebessümdür. Bu her adamın işi deyildi. Sevdiyin qadını başqa birine vermek. Amma öz xarakterine ve Firuzenin xasiyyetine beled idi. Firuzeni ağlında başqa biri varken ne o onu çıxarda bilerdi, ne de firuze çıxardardı... en yaxşısı bu idi.
- Yaxşı.. vaxt itirme. Men atanla danışaram. Bizimkilerle de.. sakitce yola qoyarıq.
- Amma.. atangil.. yeni ortaqlıq..
- Ortaqlıq seninle mene göre deyildi. Biz sadece behaneydik. Atanla atam çox yaxşı dostdurlar. Biz de deyerik ki, bir birimize

<< 1 ... 152 153 [154] 155 156 ... 172 >>