göre maraqlı geldi.
- Oh şükür. Ne qeder uzaq olsa o qeder yaxşıdır.
- Niye? O qeder pis adamdır.
- Yox eslinde, amma qelb qırmağı olduqca yaxşı bacarır. Ümumilikde o da senin menim kimi insandır. Sadece tek böyüyüb. Evin bir oğludur. Ata işde ana yox. erköyün olub.
- Ana yox?
- He. Bilmirdi. Anası ile atası çoxdan ayrılıblar.
- Hmmm...bele de.
- He. Men o vaxtlar burada olmamışam, amma olanlar deyir çox çetin keçid dvrü olub aile üçün. Esas da Kenan üçün. Anasına olduqca bağlı olub.
- Bes görüşrmürler ki?
- Yox. Anası sonradan ayrı biri ile aile qurub. Kenanı atasına verib.
- Ne pis.. yazıq..
- Indi harada olsa geler. Sni burada görmesin. Delinin yadına daş salmayaq.
- He.. gedim men. Bizim de iclasımız var idi ele.. Helelik.
- Danışdıqlarımız aramızda qalacaq amma..
- elbette.
- Hamı bilir, amma yene de sen menden eşitmemisen.
- Narahat olmayın. Men qaçdım.
Firuze yol boyu düşünmeye başladı. Kenanın bu aqresivliyinin arxasında belke de bu hadise dayanır deye içi içini yeyirdi artıq. Sebebini bilmese de bu meseleni derinden bilmek isteyirdi. Iclasdan sonra aile haqqında internetde araşdırma apardı. Tanınmış olduqlarından kifayet qeder melumat var idi, amma birce ailenin ayrılma sebebleri haqında heç n deyilmirdi. Sadece boşanma xeberleri var idi. otağın qapısının döyülmesi ile kuryerin elinde gül destesi ile girmesine hamı ona teref yöneldi. Firuze belli etmese de gülleri görende üreyi esmişdi. Üzünde gülüşü gizletmeye çalışsa da memnun olduğu her halından belli idi.
- Firuze xanım?
- Beli burdayam.
- Size gelib.
- Kimden?
- Üzerinde kart olmalıdır.
Firuze gülleri alıb karta el atdı. Telesik açaraq oxumağa başladı. “Belke artıq barışaq?” Notu oxuyandan sonra güller elinde otaqdan çıxmışdı. Getdiyi yer ise Kenanın otağı idi. Selma yerinde olmadığından Firuze gözlemeden qapını döydü.
- Gel.
- Olar?
- Firuze?
- He menem. Salam.
- Salam.
- Şşey.. men.. narahat etmedim ümid edirem.
- Yyyooxx buyur. Nese olub?
- Yox.. teşekkür

<< 1 ... 58 59 [60] 61 62 ... 172 >>