sifetle getmeyeceksen. Indi danış görüm ne olub.
- Heç ne.
- Firuze.. özünü mene tanıtma. Seni elimin içi kimi tanıyıram. Barmağımla toxunsam bu saat ağlayacaqsan....ey.. ey ağlama.. bağışla.. yaxşı sakit ol.
Firuze Kenaın sözlerinden sonra ğalamğa başladı. Uzun zamdnır evde de tek qaldığından kiminlese danışı derdleşmirdi. Amma Kenanla da derdleşmek fikri yox idi. Sadece bu gün ondan gerçekden istlik, merhemet hiss etmişdi. Buna ehtiyacı olduğunu hemin an anladığı üçün ağlamağa başladı. Kenan onun başını qlları arasına alaraq saçlarını oxşadı.
- Lap balaca uşaqlar kimi burnunu çeke çeke ağlayırsan ki. Eh men de deyirem qarşımda böyük qız var. Gör kimi sevmişem.
Kenaın bu sözlerine Firuze daha da ağlamağa başladı. Onu sakitleşirmek üçün elinden geleni elese de belli idi ki, Firuze çoxdandır dolmuşdu. Bir xeyli sonra ağacın dibinde oturan Kenan ve başını onun çiynine qoyan Firuze qarşıda oynayan balacaları sessizce seyr edirdiler. Her ikisi uzun müddet danışmadan oturmuşdu. Kenan terpenmek istedikde Firuzenin onun çiyninde yuxuladığını gördü. Ağlamaqdan halzı düşmüşdü belli idi. Sakitce onun balaca üzünü seyr etmeye başladı. Firuze dünyalar gözeli deyildi, amma gizli bir cazibedarlıq var idi. üz cizgileri seliqeli normasında idi. burnu, ağzı, gözleri balaca idi. Kenan elini Firuzenin üzünde gezdirdikce üzünde tebessüm yaranırdı. Barmaqları ile balaca dodaqlarına sığal çekne firuze gözlerini açaraq yerinden dik qalxdı.
- Neynirsen sen?!
- Bağışla. Yatmışdın..
- He... yatmışdı deye o saatca elin qolun açılıb he.
- Firuze şişirdirsen.
- Sen özünü ne
- Zenn edirsen?
- Firuze!
- Bura getirdin, ailenle tanış etdin bitdi bununla da her şey.
- Firuze qutar!
- Esl sen qutar.. besdir artıq!
Firuze dönüb getmek isteyirdi ki, Kenan onu qolundan tutub özüne teref çekerek dodaqlarından öpmeye başladı. Firuze ne qeder çırpınsa da çıxa bilmedi onun qollarından. Etrafda uşaqlar qışqır bağır salınca gözünü açaraq uşaqların valideynlerini onlara teref geldiyini

<< 1 ... 70 71 [72] 73 74 ... 172 >>