görererk firuzenin elinden tutub qaçmağa başladı.
- Axmaq. Ne cüretle meni öpürsen?
- Senden aldığım cüretle. Amma indi getmesek uşaqların valideynleri birdefelik son qoyacaq her şeye.
- Burax..
- Tez ol.. otur maşına.
Kenan maşını sürerek oradan uzaqlşadı. Yol boyu qeh qehe atıb gülürdü. Firuze ise esebden dırnaqlarını yeyirdi. Eslinde özü de bilmirdi esebden yoxsa oa anda qapıldığı qeribe duyğulardan. Içinde olan qarışqılıq onu daha da esebileşdirdir. Bu Firuzenin ilk öpüşü idi. ve ilkini de sevgisine inanmadığı Kenana qapdırmışdı.
- Firuze...
- ...
- Firuzeeee..
- ....
- Men çağıranda cavab ver.
- Zeher.
- Ay sağol.. bir söz soruşacağam, amma düzünü cavab ver.
- Yox.
- Ne yox?
- Yox...yox.. yox..
- Hmm.. demek düz bilmişem.
Kenan gülmeye başlayınca Firuze daha da esebileşdi.
- Neye gülürsen Allahın belası?
- Soruşacaqdım ki, heç vaxt öpüşmemisen. Çünki bellidir ki, sene toxunan olmayıb.
- Kenan heddini aşırsan?
- Qızardın ki.... ahaa.. demek düz bilmişem.. mmm bunu bilmek xoşdur. Demek ilk öpüşünü men oğurladım.
- Haram xoşun olsun.
Kenan qeh qehe atınca Firuze arxadan oturacağa yumuruq vurmağa başladı. Utanmışdı.. hem de çox. Özünü ne qeder oturacağın arxasında gizletmeye çalışsa da Kenanın sesini eşitdikce daha da utanırdı. Getdiyi yolun işe ve eve olmadığnı görünce Firuze başını qaldıraraq yola diqqetlebaxdı. Kenan bunu görünce özü dillendi.
- Eve ya da işe getmirik.
- Hara gedirik?
- Qorxma yemeyeceyem.
- Qorxan da yoxdur. Amma men eve isteyirem.
- Olar evime de apararam
- Kenan! Men öz evime getmek isteyirem.
- Firuze uşaqlıq eleme. inan sene unuda bilmeyeceyin bir gece yaşadacağam.
- Maşını saxla! Saxla dedim
- Ay qız qorxma. Toxunmayacağam sene. Fikrin zikrin ayır yerdeir deyesen senin.
- KENAN!
- Bu balaca bedenden çıxan sese bax da. Hayasız.
- KENANNN!!
- Senden çekeceyim varmış...
Firuze ne qeder qışqır bağır salsa da Kenan maşını saxlamır ele düz sürürdü. Arada bir telefonu eline alıb. Her şey hazırdır?

<< 1 ... 71 72 [73] 74 75 ... 172 >>