gece sene inanmışdım. Gerçekden mene....
- Firuze..
- Sus... indi meni şehere apar. Selma xalagile. Seher İrana döneceyem.
- Qeti qerarındır?
- He.
- Firuze...başqa biri ile de evlendi....
- Kenan meni şehere apar. Getmek isteyirem buradan..
- Amma..
- Xahiş edirem. en yaxşısı vetenime dönmekdir. Her kes üçün xeyirli budur.
- Yaxşı...
Kenan aşağı düşüb mühafizeçilere getmelerini emr etdi. Onlar dağılışınca firuze de yuxarıda tapdığı bir köyneyi eynine keçirib Kenanın penceyini özüne qaytararaq qapıdan çıxdı.
- Firuze..
- ....
- Belke....belke bu gece qalasan. Seher gederik. Söz seher aparacağam.
- Niye?
- Xahiş edirem. qal bu gece. Seher özüm aparacağam. Hara istesen. Amma bu gece burada qal.
- Maşında gözleyeceyem.
Firuze geriye dönmeden maşına üz tutdu. Kenan tutulmuşdu. Heç kimden indiye kimi bu qeder içden nese xahiş etmemişdi. Ve heç kim onun xahişini Firuze kimi yere salmamışdı. Kefsiz halda maşına gelib çatdı. Firuze arxa oturacaqda eyleşmiş başını aşağı salmışdı. Sükan arxasına keçib maşını işe saldı. Yolda heç kim danışırmırdı. Kenan elini atıb radionu qoşdu. Dalğaları tez tez çevirib yeniden söndürdü. Yolun yarısında maşını sağa çekib saxladı. Heç geriye bele dönmeden başını oturacağa söykedi. Bir neçe deqiqe sessizlik hökm sürmüşdü. Başını dönderib Firuzeye baxdı. Pencereden çöle baxan Firuze üzünü bele döndermirdi. Kenan yeniden üzünü dönderib yola baxırdı. Bir xeyli müddet her ikisi sessizce öz dünyalarına qapıldılar. etrafda olan sessizliyi ise arasıra yoldan gelib keçen maşınlar pozurdu. Kenan gözünü bir nöqteye zillemişdi. Gözünü çekmeden ilk söhbete başlayan o oldu.
- Niye qayıtmaq istemirdin İrana?
- Sabah qayıdıram.
- Amma istemirdin. Niye Firuze?
- ....
- Demeyeceksen?
- ....
- Yaxşı...gedek...
Selmanın evinin qapısına çatan kimi Firuze sağollaşmadan maşından celd düşüb qapıiya yollandı. Kenan onun arxası ile baxırdı. Firuze eve girsin deye gözlemeye başladı. Firuze ne qeder qapını döyse de açan yox idi. zengi

<< 1 ... 94 95 [96] 97 98 ... 172 >>